Στίχοι

										Τους βλέπω στο γυαλί να μου μιλάνε
Σκοτάδια οι κουβέντες τους κι αυτοί
Τις άδειες τις ψυχές τους ξεπουλάνε
Γδαρμένη η ζωή τους και φτηνή
Κορόιδα προικισμένα οι απ’ έξω
Φτιαξίδια οι ειδήσεις με σκηνές
Τα λόγια τους πολέμους ξεκινάνε
Στο σήμερα στο αύριο στο χθες…

Πως φτάσαμε σε τούτον τον αιώνα;
Ποιος διάλεξε αυτήν την διαδρομή;
Δεν γύρισαν ποτέ να χελιδόνια
Μια άνοιξη δεν έζησε η ψυχή
Σταγόνες οι χαρές και οι αλήθειες
Μερίδες του θανάτου η ζωή
Τα χρόνια μας μπλεχτήκαν στις συνήθειες
Κι απέμεινε η ουσία μας γυμνή…

Απόγνωση γεννήσανε οι ελπίδες
Φωτιές επαναστάσεις και ντροπές
Προφήτες και Θεοί σαν Αντλαντίδες
Βουλιάξανε σε θάλασσες βαθιές
Οι άνθρωποι του σύμπαντος η σκόνη
Αγάπες προσδοκίες κι εμμονές
Χιλιάδες σαν νιφάδες από χιόνι
Ασύμμετρες σκιές μοναχικές…

Τους βλέπω στο γυαλί να μου γελάνε 
Αρρώστια μου μεγάλη σ’ αγαπώ
Οι έρωτες τα πάθη τους γλεντάνε
Κι οι μνήμες ψάχνουν όνειρο ζεστό
Τα πάντα στη ζωή γυρνούν λαθραία
Αγρίμια του μυαλού και της καρδιάς
Αγάλματα μαρμάρινα μοιραία
Μια μέρα θα μιλάνε και για μας…