Lyrics

										Σαν δεμένος ακροβάτης στη σκηνή 
με το αχ, που την αλήθεια μου ζυγώνει 
σαν αφήνω απ' τα χέρια το σκοινί 
και το σώμα απ' το βάρος ελαφρώνει. 

Είναι η πτώση μου σαν πέσιμο βροχής 
που το ψέμα συναντά μέσα στη λάσπη 
στα σενάρια της άδειας μου ζωής 
σαν παρτίδα που χαθήκανε οι άσσοι. 

Σε διάδρομους με τις πόρτες σφαλιστές 
περιμένω του Θεού την τιμωρία 
με μεθόδους και με κρύες συμβουλές 
μου γεμίζουν τη ζωή με αγωνία. 

Σχοινοβάτης που του πήραν στα κρυφά 
την μονάκριβη στιγμή ισορροπίας 
και που ψάχνει με τα μάτια του κλειστά 
την απέναντι πλευρά της ευτυχίας.