Κοιτάζεις ψηλά Διψά η ματιά Για ένα ταξίδι. Κοιτάζεις ψηλά Μα βλέπεις ξανά Της ζωής το ψαλίδι… Τοίχοι παντού Φυλακίζουν το νου ουρανός το ταβάνι Να πετάξει ζητάς Η ψυχή σαν φυγάς Σε τρελό καραβάνι Μα ο ουρανός σου δεν έχει αστέρια Ούτε τη μέρα του απλώνεις τα χέρια Τσιμέντο σε πνίγει ολόγυρά σου Τσιμέντο κι εκείνος από ψηλά σου Κοιτάζεις ψηλά Κι άλλη μία φορά Μήπως αλλάξει Για μία στιγμή Να βρεις τη ρωγμή Και να πετάξεις… Μα… Μα ο ουρανός σου δεν έχει αστέρια Ούτε τη μέρα του απλώνεις τα χέρια Τσιμέντο σε πνίγει ολόγυρά σου Τσιμέντο κι εκείνος από ψηλά σου Βόλος 26/11/2009
Συμπολιτισά γραφεις υπέροχα!!! Πάνεμορφοι οι στίχοι σου, μόλις τους διάβασα! Πολλα μπράβο!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ....ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ... ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ Ο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΣ...ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟΣ...