Στίχοι

										Το φόρεμα της νύχτας ανατέλλει
των αστεριών η βόλτα ξεψυχά
ξεγλύστρησε η αγάπη σου σαν χέλι
κι ήταν πρωί που είπες έχε γεια

στου δρόμου το φθαρμένο μονοπάτι
ξυπόλητα ματώνουν τα όνειρά μου
με ξέβρασες στο πρώτο σκαλοπάτι
θ’ανέβω απ’ την αρχή τον γολγοθά μου

ποιός ποιητής θα γίνω ποιός ζωγράφος
και ποιός παλιάτσος σε θέατρο σκιών
καλύτερα γελοίος φωτογράφος
των ξεπλυμένων και άχρωμων φιλιών

το φόρεμα της μέρας ξεθωριάζει
των αστεριών η βόλτα ξεκινά
καλύτερα σκιά κι ας μη χαράζει 
καλύτερα σκοτάδι στην καρδιά

αυγή που μου το φύλαγες κρυμμένο
με ήλιο μου τα τύφλωσες τα μάτια
με πέταξες πακέτο τυλιγμένο
και φιόγγο την αγάπη σαν πραμάτεια

κι αν στρατιώτης κι άσπρο προβατάκι
ήμουν παιχνίδι και άψυχος πηλός
και συ μια μέρα σαν σάπιο κλωναράκι
θα ψάχνεις φύλλα που γίνανε καπνός