Στίχοι

										Μονότονα τη σκότωνα την ώρα μου και φόρτωνα
με άγχος την ψυχή μου.
Στα σύννεφα ταξίδευα και να γλιτώσω γύρευα
από την ενοχή μου.

Και συ απ΄ το τηλέφωνο με έλεγες φερέφωνο
της τηλεεξουσίας
Τα σχέδιάμου γκρέμιζες και το κενό μου γέμιζες
με τόνους απουσίας.

              Ας πούμε πως είναι όλα ψέμα
              κι ας δούμε τι κρύβεται στο τέρμα.
              Ας βγούμε απ΄ το βαθύ μας τέλμα
              κι ας δούμε τον κόσμο μ΄ άλλο βλέμμα.

Επίμονα ξεγύμνωνα τη σκέψη μου και θύμωνα
που σ΄ έβλεπα στο βάθος
να με ξυπνάς χαράματα να με κοιτάς κατάματα
να λες πως κάνω λάθος.

Κι ενώ το πήρα απόφαση πως βρήκες κάποια πρόφαση
για να με διαγράψεις
μπροστά μου εμφανίζεσαι σαν φλόγα και λικνίζεσαι
και θέλεις να μ΄ ανάψεις.