Στίχοι

										Το άγγιγμά σου νοιώθω μυστικά
να σβήνει σαν το αχνοκέρι,
λόγια του κορμιού ερωτικά
ψίθυροι να χάνονται στ΄ αγέρι,
το βλέμμα σου εκείνο που με κέρδιζε
θαμπό να γίνεται αστέρι.

Μ΄ αφήνεις κι είναι η στιγμή
που ζωγραφίζει σκότωμα
στου έρωτά μας το χαρτί,
σαν κόψη κεραυνού, απότομα,
στις γκρίζες αποχρώσεις του καημού
ταξίδι έστειλες το νου.

Χάθηκα σε σκέψεις μου παλιές
σαν πουλί μικρό στ΄ ανεμοβρόχι,
το αντίο όπως κι αν το λες
με τρυπά σαν λόγχη,
η πληγή αργεί να κλείσει
αν το ψέμμα σε χωρίσει.

Φεύγεις και το δείλυ που ματώνει
ρούχο ο καημός μου το φοράει
και μ΄ αυτό τον κόσμο ανταμώνει
τώρα που ο έρωτας πονάει.