ΡΩΓΜΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ Η λογική στα νιάτα μας κρυώνει και ξεχνάει για φόβους και για εμμονές καθόλου δε κοιτάει. Σα μεστώσει απ’ τον καιρό κι απ’ του καημού το δάκρυ αναγνωρίζει το σωστό το ψέμα πάει στην άκρη. Μ’ ανοίγει κάποτε ρωγμή μες του μυαλού το πλέγμα από γυναίκας προσμονή και φίλου κάποιο ψέμα. Το μαύρο γίνεται φωτιά η ζέστη σε παγώνει κι αντί ανάσες στη καρδιά φιλιά γεμάτα χιόνι. Μόνο σαν έρθει η στιγμή κάποιας ψυχής το δάκρυ γίνεται κόλα γιασεμί κολλάει κάθε άκρη. Σε νηφάλια μέθη Χρήστος
giati xa8hkame? ti kaneis? ti kanei h panemorfh dramma? exete zesth ? na pernas kala me ygeia ta sebh moy... filia sthn polh soy
Δεν εχω λογια... Υποκλινομαι στη μαγεια των ποιηματων σου κι ευχομαι να γινουν υπεροχ τραγουδια
Καλως ανταμωθηκαμε και δω τι να σχολιασω γραφεις υπεροχα αυτο σου το εχω πει...πηγαινε στο Nino εκει θα ακουσεις και το ποιημα μου πληγωμενο μου πουλι μελοποιημενο! Καλη συνεχεια σου ευχομαι θα τα λεμε.