Είδα στα μάτια σου το φως. Πρέπει τα πάντα να δηλώνω... Ζωή σαν κατηφόρα απότομη εγώ που δε το σήκωνα τώρα μετανοιώνω. Είδα πως φεύγουνε τα πλοία στου κόσμου τα ρηχά λιμάνια. Ζωή σαν βουνό κορφές απάτητες εγώ που δεν μιλούσα τώρα φωνάζω στα βράχια. Ομολογώ λοιπόν πως άλλον από εσένα δε φιλάω Ομολογώ λοιπόν πιο πάνω απ' τον εαυτό μου σ' αγαπάω Ε ναι τ' ομολογώ πως άλλος στην καρδιά μου δε χωράει Ομολογώ λοιπόν πως είναι αδύνατον άλλος το χέρι μου να κρατάει Σε νιώθω να με διώχνεις μακριά. Το κύμα στην ακτή την άμμο πίνει... Ζωή μου είσαι και κομμάτι μου εγώ που δεν το τόλμαγα τώρα να σε αφήσω δε με αφήνει.
Πέρασα μια βόλτα να πω μια καλησπέρα....και επι την ευκαιρία διάβασα τα για αλλη μια φορά πόλύ όμορφα νέα στιχάκια σου... να σαι καλά Μαράκι! φιλία Υ.Γ.Πολύ μου αρέσει η νέα σου φωτο...πολύ καλλιτεχνική..
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ!!
Το συγκεκριμένο τραγούδι έκανε μεγάλο μπαμ εδώ στην Κύπρο, αλλά θυμάμαι καλά ότι κυκλοφόρησε πριν τον πόλεμο του 1974, ίσως 72-73. Επίσης το άλλο αξιοσημείωτο γι'αυτό το τραγούδι είναι ότι ήταν το πρώτο (πιστεύω) τραγούδι στην Ελληνική δισκογραφία που κυκλοφόρησε δύο φορές με εντελώς διαφορετικούς στίχους και την ίδια μουσική. Το πρώτο ήταν το Στολίσου Όμορφα, και το δεύτερο νομίζω μιλούσε για μία σχέση, αλλά δεν μου έρχονται τα λόγια αυτή την στιγμή. Με την εκτίμηση μου.
Αυτός ο ασυμβίβαστος και ωραίος...(το μόνο που διάβασα προς το παρόν απ' τα καινούργια σου), μ' έκανε ν' ανατριχιάσω!!!(σου έστειλα μήνυμα).