Δεν μπορώ να ζω με αυταπάτες με καπνούς και υπνοβάτες... Σε φίλους μας κοινούς είπες το τέλος έφτασε και πίσω δεν κοιτώ... Είναι σκληρό.. μα θα δεχτώ πως δεν με θες άλλο εδώ... Πώς πετάς όσα σου χάρισα εγώ;; {ρεφρέν} {Ποτέ δεν μου άξιζες Ποτέ δεν νοιάστηκες Πότε στ’ αλήθεια ήσουνα εδώ;! Πάντα μου έλεγες Πάντα μου έταζες τ’ αστέρια και τον ουρανό!! Ποτέ δεν πίστεψες Ποτέ δεν πείστηκες για την αγάπη που ‘νιωσα εγώ... Πάντα αμφέβαλλες Πάντα αρνιόσουνα να ξεπεράσεις το μεγάλο σου εγώ...!!!} Μου είπαν πως τίποτα δεν κράτησες Τίποτα δεν νοστάλγησες Γιατί λοιπόν ακόμα σ’ αγαπώ..; Εσύ που μ’ αγκάλιαζες .. Πόσο με άλλαξες.. και τώρα βλέπω στο κενό..!!
euxaristw na eisai kala
Με τη βάρκα του ονείρου κάνε με ν' απογειωθώ... ερωτικοτατοι και γεματη αγρια τρυφεραδα οι στιχοι σου!!!
Και αν τα λόγια σου μοιάζουν αντικλείδια μιας Πύλης είναι νότες της θλίψης οι αγκαλιές, τα φιλιά.. Ξεχωρίζω αυτή την στροφή.Γράφεις πολυ καλά σε τόσο μικρή ηλικία.Εύγε Ερατώ.