Πόσα ναυάγια, αγάπες περασμένες μες’ τη θάλασσα, σαν άγκυρα ριγμένες ταξίδεψα μες’ τα μάτια σου θαρρώ και σαν κουρσάρος θα κλέψω το φιλί σου Θάλασσα μου, αλμύρα μου στα χείλη Μπρος στα πόδια σου, θαλασσινό κοχύλι Την καρδιά μου σου’ δωσα, Και ό,τι θέλει ας γίνει Στο βυθό σου αν θέλεις ρίξε με να βρω τους θησαυρούς σου πως είσαι αυτό που ψάχνω πείσε με πως δεν θα είμαι κι εγώ, ένας απ’ τους ναυαγούς σου Θάλασσα μου, αλμύρα μου στα χείλη Μπρος στα πόδια σου, θαλασσινό κοχύλι Την καρδιά μου σου’ δωσα Και ό,τι θέλει ας γίνει Θάλασσα, θάλασσα κι αλμύρα μες’ τα χείλη.
ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΡΑΦΕΙΣ. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΡΩΣ
Καλησπερα Δώρα
Γεια χαρα καταθετης ψυχη συμφωνω με την ευτυχια στα υπολοιπα...see u
Αθάνατο Λιξούρι παντού και πάντα θα υπάρχεις! Σπύρος Θεοδωράτος απο Μονοπωλάτα Παλλικής!
...καλώσόρισες καλή αρχή και δημιουργική συνέχεια...