Στίχοι

										Μες το χειμώνα έφυγες
και μ’άφησες στα κρύα,
τα βράδυα που διαβένουνε
τη μέρα πριν να δω!
Κι έχω τους πόνους συντροφιά
και μια φωτογραφία,
που από τύχη έμεινε
στη κόλαση που ζώ!  
Μ’ ανθρώπους πλέον έπαψα
να χω επαφές και κάνω,
παρέα με τον πόνο μου
τον μελαγχολικό!
..............................................................
Αυτή η φωτογραφία σου
ορός μου έχει γίνει,
και στη καρδιά δίνει ζωή
ένα άψυχο χαρτί.
Αυτή η φωτογραφία σου
που τόσο δάκρυ πίνει,
το τέλος στο μαρτύριο,
θα δώσει σαν σβηστεί.
 ..............................................................
 
‘Ετσι διαβαίνει ο καιρός 
χωρίς καμιά ουσία,
δίχως κανένα όφελος
να μ’ έχει ζωντανό!
Κι αναρωτιέμαι πλέον πια	
τούτη ζωή που πάει,
και το τικ τακ του ρολογιού
ν’ ακούω δε μπορώ!
Και το κορμί μου έλιωσε
μα η καρδιά χτυπάει,
και ψάχνω πλέον κίνητρο
να ζήσω μήπως βρώ!
  ..............................................................

Αυτή η φωτογραφία σου
ορός μου έχει γίνει,
και στη καρδιά δίνει ζωή
ένα άψυχο χαρτί.
Αυτή η φωτογραφία σου
που τόσο δάκρυ πίνει,
το τέλος στο μαρτύριο,
θα δώσει σαν σβηστεί. 
..............................................................