Βρήκε η ψυχή σε ξέρα και ναυαγησε η ζωή μ’ εκανε η αγάπη πέρα κι’ ουτε θελει να με δει. Του μυαλού το μονοπάτι μαύρο, ούτε αχτίδα φώς μ’ εχει πια καταδικάσει να κοιμάμαι μοναχός. Τόπους που μάτωσ’ η καρδιά τους σβήνει απο το χάρτη σ’ αυτους δεν εχει επιστροφή ούτε συγχωροχάρτι. Εκεί που πόνεσε πολύ δε μένει πια ελπίδα καμμένο πλέον το χαρτί χαμένη κι’ η παρτίδα Οτι ειχα το χω δώσει και ξεπούλησα φτηνά τίποτα δεν εχει μείνει να θυμίζω απ’ τα παλιά. Τίποτα δεν πήρα πίσω ουτε και σου ζήτησα για τ’ αλάτι στις πληγές μου πάλι σ’ ευχαρίστησα
Tι να με κανεις άνεργο ρέστο και ξοφλημένο; άλλα να δώσω δε μπορώ κι`ουτε να υπομένω συνέχεια με δανεικά Ελλάδα μου δε μένω λίγα ψιλά μου μείνανε να φύγω με το τρένο! Like!!!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΤΙΧΟΙ.................ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ........
Είσαι καλός my friend. Regards Lieut. Porklung