Πουλιά, μιλήστε τ΄ ουρανού, για ΄ κείνο της το βλέμμα που μου ξεστράτισε το νου και μ΄ άναψε το αίμα. Χαρά μου και ζωή ποιος λόγος θ΄ ακουστεί, για σένα ποιος θα πει χωρίς να νοιώσει γλύκα, επάνω σου σκιρτά το βλέμμα κι η καρδιά, στα βήματά σου αυτά το δρόμο βρήκα. Αγέρα νότου θαλπωρή το πρώτο φίλημά της με όρισε ταξιδευτή στο φως του έρωτά της. Χαρά μου και ζωή ποιος λόγος θ΄ ακουστεί, για σένα ποιος θα πει χωρίς να νοιώσει γλύκα, επάνω σου σκιρτά το βλέμμα κι η καρδιά, στα βήματά σου αυτά το δρόμο βρήκα. Το ένα της σημαδιακό χαμόγελο σαν σμίλη καινούργιο δρόμο καρδιακό μου χάραξε στο δείλυ. Χαρά μου και ζωή ποιος λόγος θ΄ ακουστεί, για σένα ποιος θα πει χωρίς να νοιώσει γλύκα, επάνω σου σκιρτά το βλέμμα κι η καρδιά, στα βήματά σου αυτά το δρόμο βρήκα. Πουλιά, μιλήστε τ΄ ουρανού, για ΄ κείνη τη θωριά της, κάλεσμα πόθου μακρινού στο κρυφαντάμωμά της.
Ακη! με υγεια αγαπη κι εμπευση!!!!!!!!
τα ποιήματά σου είναι έξοχα. Στίχοι δε όπως ο "εικόνες του κορμιού σου ν΄ ανασαίνω," απλά εκπληκτικοί. Νά σαι καλά.