Τί μ’ έχει πιάσει τελευταία κ κάθε λίγο μελαγχολώ, ποιόν πάω να κοροϊδέψω κ υποκρίνομαι πως αδιαφορώ. ... Έχω μια αλμύρα στο πρόσωπο που μήνες κρατά, κ έχω ένα κέφι απρόσεχτο που μια σκοντάφτει κ μια γελά. Με μια κιθάρα σπασμένη τραγούδια σου γράφω αφού ο Θεός δε μ’ έκανε Πικάσο κ έτσι με στίχους φτιάχνω τη ζωγραφιά σου. Όμως μου λείπει ένα χρώμα που το ‘χω θάψει εδώ κ καιρό κ αν δε το βρω θα μείνει το χαμόγελό σου λειψό. K όλα αυτά που κάποιτε ήταν, όνειρα γινήκαν κ ας λένε ο Μορφέας προφήτης πως ήταν. Είναι στο αίμα, στον ήλιο που δύει, στα λουλούδια που σου ‘δωσα κ στο φεγγάρι που ανατέλλει ένα βράδυ κ του λείπει το χάδι, μου λείπει το κόκκινό σου εσύ.. Τί μ’ έχει πιάσει τελευταία κ κάθε λίγο χαμογελώ, ποιόν πάω να κοροϊδέψω κ υποκρίνομαι πως αδιαφορώ. Απ’ όταν σ’ ένα νησί cap ou pas cap je t’ai dit et tu m’ as fait connu que c’est cap mon amour .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ "...Μα για τώρα σε χαιρετώ φεύγω, πάω να ζήσω, να παλέψω για 'μένα κ όσα θα αγαπήσω. Θ' αγαπήσω τον άνθρωπο, θ' αγαπήσω τη φύση, ό,τι μου 'ναι αδιάφορο κ όσα έχω συνηθήσει..." ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΓΟΣ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
oti aksize ton kopo pou mpika edw telika...Giati eixa arxisei na apogoiteyomai...
Ήθελα να πω πως ήταν εξαιρετικό το "ένα βράδυ εγώ κι ο χάρος", οι στίχοι θύμισαν όντως Καρυωτάκη...ή Ουράνη...Και έχεις πολύ καλά μουσικά ακούσματα. Συνέχισέ το.
Wraioi stoixoi file mou! Sxhmatizeis eikones me ton tropo sou kai genikotera to yfos sou einai 3exwristo. Vgazeis thn psyxh sou sto xarti kai ayto fainete. Bravo.