Lyrics

										ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ 


Τώρα πια που η ησυχία γίνεται ανάλαφρη αναπνοή 
στον ύπνο ενός μικρού παιδιού, 
υπνωτισμένη ακόλουθος της λήθης’ 

δεν ξέρω ποίος αποζήτα περισσότερο 
αύτη τη βραδινή συνάντηση. 


Στους καπνούς των θυμιαμάτων 
εσύ θα μασάς τα δάφνινα φύλλα, 
παραμιλώντας ψιθυριστά στ’ αυτιά μου χρησμούς 

κι εγώ θα χάνομαι στους λιτούς ήχους, 
θα γίνομαι ένα μ’ αυτούς 
κι ένα με σένα. 


Κι ύστερα όταν ανοίξεις ξαφνικά τα μάτια σου 
ξυπνώντας απ’ το λήθαργο 

θα σπάσω σε άπειρα μικρά κομμάτια 
και θα διασκορπιστώ με τη βοήθεια του ανέμου. 

Ο καπνός που σε έφερε 
σε παίρνει πάλι μαζί του. 

Kαι αλήθεια δεν ξέρω 
ποίος από τους δυό μας διαλέγει 
τη συντροφιά του άλλου, 
ποίος ορίζει την άχρονη ώρα 
των μοναχικών μας συναντήσεων 

και ποίος από μας είναι ο ένας 
και ποίος ο άλλος. 





Ξέρω πως δε θα συναντηθούμε 
ποτέ ξανά με το ίδιο πρόσωπο. 
Mόνο που θα μπορώ να θυμάμαι, 
σαν κοιτάζω τη μορφή που σχημάτιζα στο απαλό χώμα 
και να ανακαλύπτω νέες ρυτίδες. 


Παράξενη η φιλία μας 
που δεν αφήνει χώρο για χαιρετισμούς 
και για αποχαιρετισμούς, 

σα να μην ήταν γνωριμία μιας 
μόνο νύχτας.