Πάλι με χρώματα μουντά βάφεις το πρόσωπο Τα δυο σου μάτια τα στολίζει ένα δάκρυ Και το κορμί σου ντύνεις πια ρόλο διπρόσωπο Να μην σ’ αγγίξουν της ψυχής τα πάθη . Πες μου ποια άβυσσος βαθιά πάλι σε τύλιξε Μες στου μυαλού σου το απέραντο γαλάζιο Και πια σου θλίψη σε βυθίζει σαν την Άγκυρα Στα σκοτεινά την Ατλαντίδα σου να ψάξω. Σ’ ένα καθρέφτη πάλι εσύ γράφεις τα λάθη σου πνίγεις σε χρώμα κόκκινο μιας κραυγής τον ήχο σαν μιας ρυτίδας την γραμμή είναι κι αυτά κομμάτι σου με το κραγιόν σου θέλω πια για πάντα να τα σβήσω
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ,,,,ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ,,,,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ....
Μου άρεσαν το "μου λείπεις" και το βοτάνι σου
Γεια σου Δημητρη. Ολα καλα?
Καλημέρα ελπίζω να είσαι καλά, πολύ καλή η γραφή σου και άμεση, να είσαι καλά
Ωραίο το ''σκυθρωπό ρεμάλι'', πολύ όμορφη η σελίδα σου, καλό σου βράδυ κι ευχαριστώ!!
Καλησπέρα... Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια... Και εγω χαίρομαι που ήρθες στα λημέρια μου... και με οδήγησες και στα δικά σου... Συγχαρητήρια και στον Κλέαρχο και σ εσενα για την όμορφη συνεργασία σας!!! Μου άρεσε πάρα πολύ ο στίχος σου... Κι είδα τα μάτια σου σε πύρινο κλοιό Σαν τον σκορπιό να δίνεις την ψυχή σου Κι είπαν της μοίρας μας πως ήτανε γραφτό Μια καταιγίδα στάζει το φιλί σου Καλή συνέχεια....
με την προσκλησή σου μου έδωσες την χαρά να διαβάσω μερικούς όμορφους στίχους . Θα επανέλθω να σε διαβάσω πιο προσεχτικά γιατί νομίζω πως αξίζεις . Ευχαριστώ mister Zaku
καλησπερα φιλε μου δημητρη διαβασα ολους τους στίχους σου παρα πολυ καλη γραφη τελεια επισις ακουσα και το τραγουδισας παρα πολυ καλο να εισαι καλα και καλυ σινεχεια ΝΙΚΟΣ