Της ζωής η ερημιά Έχω έναν πόνο στη καρδιά που δε γεμίζει με σταγόνες τα θέλω όλα όπως παλιά σαν να μη πέρασαν αιώνες Της ζωής πάλι η ερημιά διαπερνάει το μπαλκόνι άγονη στείρα ξηρασιά που ούτε αγκάθι δε φυτρώνει. Τα λουλούδια δεν ανθίζουνε τα πουλιά δεν κελαηδούνε με ξεχάσανε και οι φίλοι μου άλλο δεν με αναζητούνε Πετούν τ'αηδόνια στις φωλιές κι'ο ήλιος γέρνει προς τη δύση αχ και να γύριζα πάλι στο χθες ν'α αρμένιζα μέσα στη φύση Στίχοι : Μιμή Μητροπούλου 27-10-15
Σήμερα είναι η καταραμένη μέρα που δεν πρέπει ναξεχνάμε....
Πολύ όμορφα τα ''Αυγουστιάτικα σου φεγγάρια'' πατριωτάκι... Σε ευχαριστώ και να είσαι καλά!!!!!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΜΙΜΗ ΜΟΥ...........ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....
Καλημέρααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα φιλαράκι,πως είσαι; Τι μου κάνετε όλοι,χαθήκαμε :"> Ελπίζω να είστε πάντα καλά και να ξανάρθω... Την αγάπη μου,φιλικά,Γεώργιος.
Πω πω, πολυγραφότατη βλέπω σήμερα... Ειδικά το "Οι νοσταλγίες παραμένουν" μ' άρεσε πολύ! Καλημέρες !!!
καλησπέρα Μιμή μου, πανέμορφο !
Κλείσαμε κάποια νύχτα την αγάπη μας έξω απ’ το φως του κρεμασμένου φεγγαριού Τι όμορφο δίστιχο είναι αυτό;;;;
Καλημέρα και σε σένα Μιμή μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΙΜΗ....ΓΛΥΚΙΑ ΠΑΡΩΔΙΑ///ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ....
τα λες με τη ψυχούλα σου Μιμή, έχεις πάνω σου τσαγανό. με την εκτίμηση μου. σε ευχαριστώ. Παντελής