Μοιάζουν οι ώρες τις σιωπής να μην περνάνε Κι οι λεπτοδείκτες της ψυχής πάλι κολλάνε Τα μάτια σαν χαρτί που λιώνει απ’ το δάκρυ Και σαν παιχνιδιάρα σκιά η ζωή σε μιαν άκρη Κι έξω απ’ το σώμα μου εγώ με κοιτώ Έξω απ’ το κόσμο μοιάζει να ζω Χωρίς φωνή, δίχως ψυχή Μόνο ένα ραγισμένο κορμί Μόνο μια ανάσα ζεστή Μοιάζουν οι μέρες της βροχής να με ζητάνε Χιλιάδες οι στάλες στο τζάμι χτυπάνε Μες στο σκοτάδι με βρίσκουν κρυμμένη Κομμάτια ζωής να ταιριάζω σπασμένης.
Βλέπω το δρόμο καταπάνω μου να τρέχει Η ώρα τρεις και μόλις άρχισε να βρέχει Οι στάλες στο παρμπρίζ με σημαδεύουν Σφαίρες αδέσποτες το σώμα μου γυρεύουν άπαιχτο κομμάτι!!!
Γράφεις υπέροχους στίχους! Απίθανους! Αν ποτέ χρειαστείς μουσική γι αυτούς μην ντραπείς να μου το πεις. Και πάλι τα συγχαρητήριά μου! Κοιτάζεις ψηλά Κι άλλη μία φορά Μήπως αλλάξει Για μία στιγμή Να βρεις τη ρωγμή Και να πετάξεις… Πανέμορφος στίχος.
Click Here for Merry Christmas Comments
Πολλές οι εικόνες, πολλά τα «εντός» και τα «εκτός»! Τα πολύτιμα στολίδια, τα φτιασίδια…μα και ‘κείνη η βίδα για ψυχή! Γράφεις όμορφα Μαρία! Καλώς ήρθες!
ΤΟ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ 5ΗΜΕΡΗ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΠΡΙΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ..ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ,ΚΑΤΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΗΧΟ ΜΕΝΟΥΝ..ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ.."ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΞΕΧΝΑΜΕ" ΛΕΓΕΤΑΙ...ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
ΚΑΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΕΙΟ ΠΑΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΥΠΑ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ