Published 16 χρόνια πριν in Rock

Μια σκηνή απο το θεατρ.εργο "Ο χορός του λοχία Μασγκρέηβ" του ΤΖΩΝ ΑΡΝΤΕΝ

  • 646
  • 0
  • 0
  • 0
  • 9
  • 0

Στίχοι

										ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Τί  να δώ...τα ίδια πούδατε καί σείς...
’Ώστε αυτό ειναι το χωριό...
Κι άπ’την άλλη μεριά εμείς.
Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Μιά χαρά τα πάμε.
ΧΕΡΣΤ:(Ξεσπώντας ξαφνικά) 
«Μιά χαρά»! Τί μιά χαρά,κυρ –λοχία—
μας δουλεύεις κι από πάνω?
 Ήρθαμ’ώς εδώ μαζί σου χωρίς να πούμε  «μα» και «μού».
 Κι αυτό,παρ’όλο πού από μέρα σε μέρα,
κινδυνεύουμε κάργα.
Είμαστε σκαστοί 
--με κόκκινες στολές σ’ένα μέρος όλο χιόνι 
καί μουντζούρηδες ανθρακωρύχους—κάνουμε «μπάμ».
Καί κάνει κι έναν ψόφο—να μη σου πώ δηλαδή. 
Και τα λεφτά πού βούτηξες απ’το ταμείο τού λόχου,σώνονται.
Καί δεν έχουμε ιδέα άν ξέρει κανείς τίποτα από μας,καί τί ξέρει.
Δέ σου φαίνεται πώς ήρθε η ώρα να μας πείς
 καθαρά καί  ξάστερα τί έχεις στό μυαλό σου?
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ:(απειλητικά) ήρθ’η ώρα, έ? 
Μπάς κι ενδιαφέρεται καί κα’νας άλλος από σας
 να τού πώ την ώρα?
ΑΤΤΕΡΚΛΙΦΤ: Στάσου μιά στιγμή κυρ λοχία
 --μή θυμώνεις σε παρακαλώ—
σ’αυτή την ιστορία είμαστ’όλοι μαζί σου,
 και συμφωνήσαμε—
ΧΕΡΣΤ:Μαζί σου είμαστε, 
μα έχουμε και μείς δικαιώματα,κι έχουμε την απαίτηση—
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ:(άγρια)
Δικαιώματα και απαίτηση, έ?
Το μόνο δικαίωμα πούχεις  ε σ ύ ειδικά,
ειν’ένα σκαμνί και ένα σκοινί γύρω απ’το λαιμό.
 Ώστε «σκαστοί» έ? 
Καί «βούτηξα» λεφτά. 
Κι αυτά τα λές εσύ.
Ξεχνάς το φόνο τού αξιωματικού πάνω στόν καβγά
—μπορεί να τ’άριξαν στούς αντάρτες,
αλλ’εγώ ξέρω καλά ποιός τόκανε.
Εμείς είμαστε λυποτάκτες.Δέν είμαστε όμως φονιάδες.
ΧΕΡΣΤ:Είχα σοβαρό λόγο....
ΜΑΣΓΚΕΗΒ:
Το ξέρω πώς είχες σοβαρό λόγο,
αλλιώς δέ θα σ’άφηνα ζωντανό,
ούτε θά σ’έπερνα μαζί μας. 
Δέ με νιάζει
…αυτή τη στιγμή έχουμε άλλα στό κεφάλι μας.
Αλλά στά λέω γιά να ξέρεις πού πατάς—
γιά να σού θυμίσω ότι σ’έχω στό χέρι.
Όχι ότι σ’εκβιάζω.
Γιατί γιά μένα,όπως και σάς, 
μ’έχει στό χέρι Του ο Ύψιστος—
Αυτός πού φόρτωσε σε μένα εσάς,καί σ’εσάς εμένα.
Σάς τάχω ξαναπεί.
Ξέρετε τίς ιδέες μου,ξέρετε τα κίνητρά μου
--η εξουσία πού μού δώθηκε δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου
—δέν πρόκειται γιά τίς τρείς  σαρδέλλες πούχω χτό μανίκι μου
—η εξουσία αυτή μού δώθηκε απ’αλλού
—γιά λέγε, από π ο ύ!
ΧΕΡΣΤ(προσπαθώντας να μην απαντήσει ευθέως) 
Εντάξει, εντάξει,
δέν πρόκειται νά κάτσω τώρα να συζητήσω—
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Λέγε από π ο ύ?
ΧΕΡΣΤ: (αμυνόμενος απελπισμένα) 
Εγώ δεν πιστεύω σε Θεό!
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Δέν πιστεύεις έ?
 Τότε αυτό εδώ τί είναι?
(σκουπίζει απότομα,με τον δείχτη,το μάγουλο τού ΧΕΡΣΤ)
ΧΕΡΣΤ: Ιδρώτας.
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Ιδρώτας έ? 
Ο πιό βαρύς χειμώνας 
εδώ και—δέν ξέρω κι εγώ πόσα—τουλάχιστο δέκα χρόνια,
καί τον κύριο τόν έχει περιχύσει ιδρώτας!
ΧΕΡΣΤ: (στιμωγμένος σε ηθικό αδιέξοδο)
 Έ, καί?Γιατί όχι δηλαδή---ειν’επειδή?
ΜΑΓΚΡΕΗΒ: (Αδυσώπητα) 
Λέγε, λέγε—Επειδή?
ΧΕΡΣΤ: (καταπτοημένος κι ασυνάρτητος) 
Επειδή—επ-π-πειδή ...φ—φ-φοβάμαι,γιαυτό!
Επειδή όταν σε γνώρισα,
νόμιζα πώς έχουμε τίς ίδιες ιδέες.
Να φύγω να γλυτώσω απ’το στρατό,
να μη με κάνουνε σκουπίδι 
κι ύστερα να με βάζουνε να κάνω εγώ τη βρωμοδουλειά
---καθάρισέ τον! Σου λέει,
Καθάρισέ τους! Ειν’αντάρτες,
ειν’όλοι τους προδότες!
Βρισκόμαστε σε κατάσταση πολιορκίας,
πρέπει να διατηρήσουμε το στράτευμα αμόλυντο,
να το καθαρίσουμε απο τα μιάσματα!
Κι είπα με το νού μου,
στάσου να καθαρίσω κι εγώ κανέναν
 απ’αυτούς που τραβάει η καρδιά μου,
όχι μόνο αυτούς πού μου λεν’οι άλλοι,
να κάνω κι εγώ μιά φορά το δικό μου γούστο. 
Μιάσματα—ξεμιάσματα,είπα με το νού μου,
υπάρχουν και τα διακιώματα του Ανθρώπου,
τα δικαιώματα του Αντάρτη,δηλαδή τα δικά μου!
Και τότε μου την έδωσε,
μ’έπιασ’αμόκ,κι έγιν’ότι έγινε.
Καί βρίσκω στό δρόμο ένα λοχία με δυό φαντάρους,
ειναι κι εκείνος λιποτάχτης σαν καί μένα,
κι έχει λεφτά,
είναι σε θέση να λαδώσει κανένα ναυτικό 
να μας περάσει απέναντι στην Αγγλία.
..Να πώς έγιναν τα πράγματα,
καί δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα με το Θεό, 
όλ’αυτά τα περί Θεού καί σούπα—μούπες
 δέν τα καταλαβαίνω εγώ,
τί θές και τόν ανακατεύεις το Θεό σ’αυτές τίς δουλειές!
Ηρθες εδώ να μιλήσεις στόν κόσμο 
καί να κάνεις κύρηγμα, 
και νομίζεις πώς δέ θα ξαναγίνει πόλεμος.
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ:( τόν διακόπτη με πάθος)
Πού είναι μιά απ’τίς εντολές του Θ ε ο ύ!
Νά γιατί «ανακατεύω» τον Θεό.
Γιατί το μηνυμά μας χωρίς το Θεό,
δεν αξίζει δεκάρα—ειν’ένα ξέσπασμα καί τίποτ’άλλο.
Εσείς οι τρείς, χωρίς εμένα,
είστ’ένα ξέρασμα καί τίποτ’άλλο
---γι α υ τ ό!
Δε μάς λές τί θά’κανες άν δεν ήμουνα εδώ?
Μπρός λέγε!
ΧΕΡΣΤ: (πάντα πτοημένος)
 Τ-τ-τί θάκανα—θα σκωνόμουνα,
νά τι θά’κανα,
θα σκωνόμουνα καί θά τούς έλεγα,και...
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Τ ί  θα τούς έλεγες!
ΧΕΡΣΤ: (πού ο Μάσγκρέηβ έχει καταφέρει
 να αποδείξει πιό χαζό απ’ότι είναι στ’αλήθεια)
 Τί θα τούς έλεγα? 
Θα τούς έλεγα,ξέρω—γώ,
γιά τον πόλεμο,για το στρατό,
γιά τούς αποικιακούς πολέμους,
πώς μας μεταχειρίζονται 
σά νάμαστε σκουπίδια,εκεί κάτω,
κι ύστερα μας βάζουν και σκοτώνουμε,καί---
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: 
(με περιφρόνηση ανάμικτη τώρα με οίκτο) 
Καί θα σε ρίχναν πρώτα μέσα,
 κι ύστερα από ψηλά, πρωϊ-πρωϊ με την αυγούλα,
ώσπου να πείς κρεμμύδι.
Δέ τα καταλαβαίνεις τα περί Θεού και σούπα-μούπες.
Καί νομίζεις πώς εσύ,
εσύ ολομόναχος,
έτσι ηλίθιος  πού είσαι,
χωρίς κουκούτσι μυαλό,
χωρίς πειθαρχία,αγράμματος,
ένας άνθρωπος που δεν ξέρει 
καλά-καλά τό «Πάτερ ημών»,
πού  δέν έχει διαβάσει ποτέ του τήν Αγία Γραφή,
νομίζεις πώς θα μπορέσεις να κάνεις 
μιά ολάκαιρη πόλη,ένα ολάκαιρο έθνος, 
να καταλάβουν τίς ωμότητες πού διαπράττει ο στρατός,
καί τα βαθύτερα αίτια πού γίνονται πόλεμοι,
την αρπακτικότητα καί τη βουλιμία,
 καί πώς να σταματήσουν όλα αυτά—εσύ!
Που δεν είχες ούτε τη στοιχειώδη πρόνοια 
να βρείς λίγα λεφτά νάχεις μαζί σου πρίν λιποτακτήσεις
---καί σου πληρώνω εγώ τα ναύλα!
ΧΕΡΣΤ: (νικημένος) 
Εντάξει,εντάξει,το ξέρω 
---δε σούπε κανείς πώς δέν τ’αναγνωρίζω—
εσ’είσ’ο λοχίας---λεγε τί θές να κάνουμε.
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: (ήρεμα)
 Ελάτε λοιπόν να κάτσουμ’εδώ,
να το συζητήσουμε με την ησυχία μας.
Κάνει ψόφο εδώ,κι είμαστε κι ανάμεσα στά μνήματα,
μα τουλάχιστον δε μας ακούει κανένας.
Καθήστε κάτω κι ανοίχτε τ’αυτιά σας
---σσσς! 
Κάποιος είναι....

Μπαίνει ο ΑΠΛΟΪΚΟΣ ανθρακωρύχος απ’τη μιά μεριά,
 κι απ’την άλλη ο ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ κι ο ΣΟΒΑΡΟΣ.
Κι οι τρείς τους κρατάνε ξύλα από φτυάρια.

ΑΠΛΟΪΚΟΣ: (στούς άλλους δυό) 
Εδώ είναι τους κι οι τέσσερις.
ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ: 
Τα πουλάκια μου,ήρθανε καί κάτσανε 
στό νεκροταφείο σαν αποσταμένα φαντάσματα.
ΣΟΒΑΡΟΣ:( πλησιάζει τούς στρατιώτες) 
Ποιός από σας ειν’ ο λοχίας?
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: (σηκώνεται όρθιος)
 Λέγε σε μένα, τί θέλεις?
ΣΟΒΑΡΟΣ: Να σού πώ,γιατί να μη σού πώ.
Εδώ στ’ανθρακωρυχείο έχουμε Σωματείο.
Είμαστ’όργανωμένοι,έχουμε δύναμη.
Κι όταν λέμ’απεργία,
δέν αστειευόμαστε,απεργούμε. 
Κι αγωνιζόμστε μ’ότι έχουμε
-- μέ τίς γροθιές μας,μέ τα φτυαρόξυλα,
με τίς πέτρες,μέ τά πόδια.
Κι όταν δουλεύεις στίς στοές,
δέ φοράς γοβάκια,φοράς αρβύλες
 μέ πέταλα καί μέ καρφιά---τα βλέπεις;
(σηκώνει και δείχνει το πόδι του απειλητικά)
ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ: 
Κι άν χρειαστεί,δίνουμ’ακόμα καί τη ζωή μας.
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Τό ίδιο και μερικοί από μας.
ΣΟΒΑΡΟΣ: Οχι κύριε κόκκορα,δέν ειναι τό ίδιο,
εσύ δέ δίνεις τη ζωή σου γιά τον αγώνα,
εσ’είσαι πουλημένος.
Σέ στέλνουν ταξιδάκι να καταστείλεις,
όπως λένε,κινήματα στίς αποικίες,
καί σκοτώνεις τόν κοσμάκη στούς δρόμους.
Αλλ’εδώ δεν ειναι το ίδιο.
Γιατί αυτοί οι δρόμοι είναι δ ι κ ο ί μας δρόμοι.
ΜΑΣΓΚΡΕΗΒ: Εχεις τίποτ’άλλο;
ΣΟΒΑΡΟΣ: Οχι.Αυτά γι απόψε.
 Έτσι γιά να μην πήτε πώς δε σάς προειδοποιήσαμε.

Συνεχίζετε....									

9 comments

  • HLEKTRA

    ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΣ!!!!!

    1571657481
  • Αβυδηνός Δημήτρης

    όπως και το γνωστό ελληνικό απόφθεγμα "με τη βοήθεια του Χριστού θα τους ... την Παναγία".

    1216831845
  • Vassileia

    αγαπητέ φίλε ότι μας "έπιασες" κι εσύ... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    1494331679
  • bro JET & musicStage.gr

    Καλές γιορτές !!

    1440818473
  • Δημήτρης Αβυδηνός

    Το διαβάζω... το ξαναδιαβάζω... και λέω εγκληματείς που δεν στρώνεσαι να γράψεις θέταρο φίλε! Για να δούμε... ΥΓ: Το ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ δεν διαβάζεται. Για ξανακοίταξέ το.

    1593443812
  • D-Asimos

    αλλα δε φταις εσυ φιλε μου... αυτος ο κλειστος παραθυρος φταιει που σε δημιουργησε! θα του ξηγηθω σαλονικιοτικα την κυριακη... μη στεναχωρου!

    1406558535
  • D-Asimos

    εσυ κοιμασαι? :) τελειωνω κατι καλο... αν το καταφερω θα παω να ξεκουραστω... καλα... τον πλατανο ποτε τον εγραψες?? "Δυσκολεύομαι ακόμα στο ξεκλείδωμα, ...τής αναπνοής των ανθρώπων."...... ποιος δε δυσκολευεται?... φιλε μου δημητρη... σαν θεατρικο μονοπρακτο μου φανηκε... απο εκεινα τα παλια που... οσα και να δεις καινουργια... παλι μονο εκεινα θυμασαι... τα ευσημα μου και τα σεβη μου φιλε μου!

    1561874203
  • Δημήτρης Αβυδηνός

    Καταπληκτικό κείμενο (αν και δε το ήξερα το έργο). όσο με παραπέμπει σε Μπρέχτ άλλο τόσο -δεν ξέρω γιατί- μου φέρνει στον νου Αριστοφάνη. ίσως να ελιναι ο ρυθμός. Α, ο ΤΙΜΑΙΟΣ σου δεν διαβάζεται. Ρίξε ξανά μια ματιά.

    1480946145
  • kleisto parathyro

    πως πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους φίλους μου? ή ακόμα το σκέπτεσαι? Εγω λέω να βγείς και να εξηγηθείς γιατί απ'τα μηνύματα που μου'ρχονται τάκανες θάλασσα το κατάλαβες? Αντε τώρα να βγάλεις τα κάστανα απ'τη φωτιά μεγάλε πολεμιστή!!

    1362041953
:
/ :

Queue

Clear