Μεσα στον μαύρο ουρανό είσαι το άστρο που θα δω και αν μια μέρα δεν το δω να το ξέρεις θα χαθώ Τι θα ήταν τα πουλιά χωρίς γαλάζιο ουρανό τι θα ήτανε τα ψάρια χωρίς θαλασσινό νερό τι θα ήτανε η ζολυγκλα δίχως άγρια θηρία; τι θα ήμουνα κει εγώ χωρίς την Αιμιλία; Στον γαλάζιο ουρανό είσαι ο Η'ιος που θα δω και αν μια μέρα δεν τον δω να το ξέρεισ θα χαθώ
Αυτό που μ’ αρέσει στην Αιμιλία είναι η αγνότητα και αθωότητα που βγάζει. Και ναι, μπορεί να είναι απλός ο στίχος αλλά συνάμα παιχνιδιάρικος και τον φαντάζομαι με έναν χαρούμενο σκοπό που σφυρίζει. Δε θα σου βάλω βαθμό γι αυτό το ένα, θα περιμένω να βάλεις και άλλα και να με ειδοποιήσεις, o.k.;
για βαλε κι αλλα να δουμε τι παιζεται..μονο για το καλωσορισμα ο βαθμος μου !
Poly tryfero kai agno! Pisteyw na eixe antikrysma! :) filika.
Αν και λίγο φτωχά τα κουπλέ σου ισορροπείς με το θαυμάσιο ρεφραίν σου.