Lyrics

										Η μορφή σου έχει στοιχειώσει το φεγγάρι, 

απελπισμένος το κοιτώ στη νύχτα της ψυχής μου. 



Ατελείωτες νύχτες καλοκαιριού στέκομαι στο λιμάνι 

κι εσύ μου δείχνεις το δρόμο, μια φεγγαρόστρατα που σβήνει. 



Μα είναι η πίστη μου αδύναμη 

και αδυνατώ να περπατήσω στο νερό, να 'ρθώ κοντά σε εσένα. 



Και έτσι στέκομαι εκεί, στην προκυμαία ανήσυχος, 

κι έχω μια πέτρα στην ψυχή, δεμένη στο λαιμό μου.