Στίχοι

										Πέφτουν τα λόγια μες στο νου.
Πατημασιές στη στράτα.
Κυλούν στη ράχη τ’ ουρανού
μαύρα πικρά μαντάτα.
Τα ‘φερε ο ήλιος ως εδώ.
Τ’ άφησε στο φεγγάρι.
Και κείνο τα’ κανε καημό
μαζί  του να τον πάρει.
Να μη γνωρίσεις πως για σε
τα ‘στειλε η καλή σου.
Στείλε φιρμάνι  ουρανέ
να μπουν στη φυλακή σου.
Να μη γυρίσει η σκιά
το φως να το κυκλώσει.
Μαύρη αχτίδα προσκυνά
τ’ αστέρια να φιμώσει.
Μα της αγάπης οι καημοί 
τον έρωτα προστάζουν
να μη θωρεί ότι ποθεί,
να λαχταρά ότι αρπάζουν
οι δαίμονες από τη γης
και το φυλούν σε μέρη
όπου δεν πάτησε κανείς 
ούτε κανείς δεν ξέρει.
Γι’ αυτό και σένα σου ζητώ
πάντα να το θυμάσαι
στη γη μα και στον ουρανό
αγάπα μη φοβάσαι.
Δώσε μονάχα μια ευχή
στην άκρη της ψυχής σου
για συντροφιά μια προσευχή 
να σεργιανάει μαζί σου.