Είναι η απόσταση σκληρή σαν το ατσάλι φτιάχνει η σκέψη μου γεφύρια,μα χαλούν πότε θ'αγγίξουνε τα σώματά μας πάλι πότε οι ανάσες μας ξανά θα συγκρουστούν. Θέλω καιρό και όχι ώρες να σε έχω σα τον τουρίστα σε γιορτή καρναβαλιού ζητάω μέτρα κι όχι μίλια να απέχω από εσένα που κατέκλυσες το νου. Καπνίζω,σκέπτομαι,ανάβω και θυμάμαι λιμάνια,δρόμους,κάστρα,κόκκινο κρασί δε θέλω ίσια σεντόνια σαν κοιμάμαι μα ένα κουβάρι που χαλάσαμε μαζί. Στέλνεις μηνύματα,μα σήμερα δεν στέλνω κάνω ησυχία και ν'ακούσω προσπαθώ αν πήγαν οι άγγελοι αυτά που παραγγέλνω για το καλό μας,για το μέλλον στο Θεό.
ΕΥΓΕ////////ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ//////// ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ/////////////
Τέτοια ώρα... Μονο ο.... "Μονόλογος" Μου ταιριάζει.... Με το "κορίτσι" έχω ένα θέμα... χαχαχχαχχαχαχχαχα φιλιά καληνυχτας!!!!!!!!!!!!!!
αααα...η έβδομη..(της καλής τέχνης!!) ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!!!!!!!!!! ακόμη και στην πιο απόμακρη γωνιά της γης...οι άνθρωποι έχουν χάσει πια το ενδιαφέρον τους για ζωή... το δίνεις τόσο ωραία!!!!!αχ αυτές οι περιγραφές σου, αχ!! λοιπόν είναι το τρίτο σχόλιο κατα συρροήν.... φεύγω......έφαγα όλα τα γλυκά και θα κλαίνε οι υπόλοιποι!!
σε ευχαριστώ παρα πολύ! Να είσαι πάντα καλά!
η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!!!! Οργισμένο το τελευταίο σου δημιούργημα φίλε μου!!!
Πάντα ΥΠΈΡΟΧΟΣ! Μπράβο σου!! Φεύγω με μιά γλυκιά καλησπέρα!
Μου άρεσαν ο τρόπος που έπλεξες το στίχο και οι ιδέες.