Στίχοι

										ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΥΡΊΛΑ                

Στην έρημη την κάμαρά μου κάθε σκέψη σου πληγή
που γίνεται στα κύτταρά μου σαν ξερόφυλλο στη γη. 
Με μαδημένα τα φτερά μου μοιάζω μ’ άγονο νησί
καλεί ο χάρος τη σειρά μου γιατί μου΄ φυγες εσύ.
Με πεθαμένη την ελπίδα λύγισα σαν λυγαριά
και μου καρφώσαν μια λεπίδα στης καρδιάς μου τη μεριά.
Χωρίς Θεό, χωρίς πατρίδα, κι ούτε μια καλή ζαριά
αφού δεν σ’ έχω για πυξίδα πως ν’ αντέξω στο βοριά.

Στης ψυχής μου τη μαυρίλα κράτησε το χέρι μου
στ’ όνειρό σου παραμίλα μόνο για τ’ αστέρι μου.
Πάρε με στης γης την άκρη γκρέμισε τα σύνορα
μην κυλά για σένα δάκρυ στα χλωμά μου τσίνορα.
Στ' άγιο σώμα σου να κάνω λεύτερη κατάδυση
στο ντουνιά να δω τον πλάνο πώς ειν’ οι παράδεισοι.

Αργόσυρτα τα βήματά μου γιατί σ’ έχω στο μυαλό
λες και σε βλέπω δω μπροστά μου και με κάνεις πιο τρελό.
Μεγάλο πάθος κι έρωτά μου, της ζωής μου ριζικό
λυπήσου με στα κύματά μου μ’ ένα βλέμμα στοργικό.
Χρυσές μου κρύψαν ηλιαχτίδες λύκοι κι ύαινες θεριά,
που μου φορέσαν αλυσίδες και δεν κάνει ξαστεριά.
Όμως αγάπη μου δεν μ’ είδες πως πονώ τόσο βαριά
κι έχω γεμίσει με ρυτίδες μόνη μου παρηγοριά.

Στης ψυχής μου τη μαυρίλα κράτησε το χέρι μου
στ’ όνειρό σου παραμίλα μόνο για τ’ αστέρι μου.
Πάρε με στης γης την άκρη γκρέμισε τα σύνορα
μην κυλά για σένα δάκρυ στα χλωμά μου τσίνορα.
Στ’ άγιο σώμα σου να κάνω λεύτερη κατάδυση
στο ντουνιά να δω τον πλάνο πώς ειν’ οι παράδεισοι.