Στίχοι

										Έχω τη γεύση απ' τα χείλη του,μα εσένα στο μυαλό μου
έχεις μια θέση στην καρδιά μου και αυτός απλά τον αριθμό μου
τι να σου πω για να πιστέψεις πως τα πάντα θα έκανα για σενα;
γυρνάω στους δρόμους και σε ψάχνω,μα δεν έχει νόημα κανένα.
Κι αν στο σπίτι του αφήνω πού και πού τα πράγματά μου
κι αν ψάχνω για παρηγοριά όταν δεν είμαι στα καλά μου
πόσα θα ήταν διαφορετικά αν ήσουνα κοντά μου
πόσα θα ήταν διαφορετικά αν ήσουνα κοντά μου.


Απρόβλεπτη η σκέψη σου,πες μου τι να πιστέψω
ποτέ σου δεν με άκουσες,μα έλεγα θα το αντέξω
γιατί ξημέρωσε και δεν μπορώ τον κόσμο να αντικρίσω 
στους ψεύτικούς μου φίλους δεν θέλω να τηλεφωνήσω.
Χάνω αργά το γέλιο μου που 'λεγες μου πηγαίνει
κι αν ήσουν το άλλο μου μισό,τώρα είμαστε δυο ξένοι
εσύ μπορεί να έφυγες,αλλά ο πόνος μένει
εσύ μπορεί να έφυγες,αλλά ο πόνος μένει.


Κι αν κάποτε το τέλειο,το αψεγάδιαστο ζητούσα
κοντά σου όσο περνούσε ο καιρός τα ελαττώματά σου αγαπούσα
το τέλειο μοιάζει ανιαρό,το επισκιάζει η λάμψη των ματιών σου,
το κάθε μου ιδανικό ξεχνούσα με τον ερχομό σου.
Μα πρώτα με αναστάτωσες και τώρα πάλι ησυχία
σου φαίνεται ειρωνικό,μα μου 'χει λείψει η αναρχία
κι εσύ έφυγες εκεί που άρχισα να σου 'χω αδυναμία
κι εσύ έφυγες εκεί που άρχισα να σου 'χω αδυναμία.


Δεν πίστεψα πως μ'αγαπάς,κι ούτε ήταν ο σκοπός μου
ούτε ποτέ σου ζήτησα να ήσουνα δικός μου
ήθελα πού και πού να μου μιλάς,να μ'ακουμπάς τυχαία
μια καλημέρα να έλεγες και θα 'ταν όλα ωραία.
Δεν ζήτησα μια ζωή τέλεια,ονειρεμένη
αν ήσουν λίγο δίπλα μου,θα 'μουν ευτυχισμένη
τώρα μπορεί να έφυγες,αλλά ο πόνος μένει
τώρα μπορεί να έφυγες,αλλά ο πόνος μένει.