Στίχοι

										Ο κόμπος κάθισε σαν δάκρυ
στο βλέμμα της αποστροφής
Και σαν ανέμισμα χρυσάφι
αφήνω την πίκρα να ριγεί.

Θάλασσα που σβήστηκε στην άκρη
της μεταξωτής πληγής
Φως που πνίγηκε στην άψη
της αθέμιτης εμμονής

Παίρνω τη νύχτα απ’ το χέρι
να της δείξω την απλυσιά
Κινώ το χέρι σαν μαχαίρι
να το φυτέψω στην φωτιά.