Στίχοι

										Ζεϊμπέκικο στα κύματα


Άκουσα ήχους μυστικούς
στην άκρη των κυμάτων,
με μια κατάνυξη βαθιά
δάκρυ και σκέψεις αρμαθιά
χαμένων περιπάτων
σε ύπνους νηστικούς.


Έγινα φάρος για πιστούς,
κουφάρι ξεβρασμένο,
πικρό τραγούδι ξενιτιάς
μιας πληγωμένης λεβεντιάς
μ’αλμύρα ανασαίνω
σ’αυτούς τους άτολμους καιρούς.


Ένοιωσα ύμνους επικούς,
το άσμα των ασμάτων,
πάνω στον ήχο μιας πενιάς
του Βαμβακάρη ζειμπεκιας,
ορχήστρα αθανάτων
σε φυλακών  αλαλαγμούς.


Πλύθηκα τότε στους αφρούς,
μέσα στο δάκρυ τ’αναμμένο,
σ’ένα καντήλι που η φωτιά
ειν’τα δικά μου σωθικά
που κάθε αυγή σαν κόμπο δένω,
Αμνός  στης μοίρας τους αγρούς.

Γνήσιος  Σ. Κωνσταντίνος 

Ιούνης  2009