ΑΓΑΠΗ ΕΛΑ Στη γη αυτή που περπατώ Τραβώ τον δρόμο τον πικρό Της μοναξιάς το μονοπάτι Στο δρόμο τούτο που τραβώ Ψάχνω την στράτα και ρωτώ Να βρω το σκαλοπάτι Στη στράτα τούτη που μετρώ Ζω μες το ψέμα και ποθώ Της λησμονιάς την αυταπάτη Στο ψέμα αυτό που τριγυρνώ Που θέλω κούρνια και θαρρώ Πώς μοιάζει οφθαλμαπάτη Στην κούρνια τούτη που ζητώ Που ψάχνω εσένα και πατώ Σε πέρασμα ακροβάτη Σε σένα μοίρα που αψηφώ Που μες την κόλαση περνώ Με τόλμη πυροβάτη Στην κόλαση που επαιτώ Στον έρωτα που λαχταρώ Ας στήσει η χίμαιρα χορό Σ’ έχω ανάγκη, θα σε βρω Κοντά μου έλα, κι ας πονώ Αγάπη έλα, κι ας χαθώ
Καλά να τίς περάσετε τίς μέρες που θα’ρθούνε η αγάπη και η ζεστασιά τα κάλαντα να πούνε -.-.-.-.- Όλη η οικογένεια νά’ναι μιά αγκαλιά στου Αΐ Βασίλη το σακί δώρα για τα παιδιά -.-.-.-.- Ας το θυμόμαστε καλά τα λίγα μα και τα πολλά δέν θα τα χρειαστούμε Ο Ανθρωπος είναι θνητός στον Κόσμο αυτό περαστικός αυτό να το σκεφτούμε -.-.-.-.- Κάθε καινούργιο πρωΐνό θα βγεί ξανά, βάρκα γιαλό μέχρι να’ρθεί το δειλινό βράδυ πρωΐ μ’ένα μυαλό -.-.-.-.- Ειν(αι) η ζωή σαν το κρασί κι όσο παλιώνει πιο πολύ πρέπει να αργοπίνεται μοιράζεται...και δίνεται © Καλουδης Ντινος – Mönchengladbach
ανοιχτα ειχα αλλα ακουγα μια εκπομπη για κακοποιημενες γυναικες πολυ πολυ πολυ ωραιο το αφιερωμα στο γιοκα σου ευγε
γραφηκε μαλλον για το παιδι σου... υπεροχο! μονο μια μανα θα μπορουσε να το αποδωσει ετσι! τα σεβη μου φιλη μου αρχοντια!
Αρχοντία είσαι υπέροχη,καλό ταξίδι και να κρατήσει για πάντα.
Η μοναδική σου αγάπη μιλάει στην καρδιά μας σαν να ζούμε κι εμείς μια μοναδική αγάπη.... Την καληνύχτα μου.
ηρθα παλι καλε τι εγραψες αγαπη μου μοναδικη ετσι παντα νομιζουμε κι αυτο ειναι το δραμα πολυ πολυ πολυ καλο Και μόνοι περπατήσαμε Ζωές, χώρια δανείσαμε Κι αυτές, τις χαραμίσαμε Αγάπη μου αφήσαμε, χίλιες φορές, να σβήσουν
ντια μου να εχεις μια καλη μερα κι ενα καφεδακι απο τα χερακια μου