Μια χούφτα χιόνι Στο μέρος της καρδιάς Χιλιάδες πόνοι Την ώρα της χαράς Παιδιά την πήραν Τη ρίξαν στη φωτιά Και τότε σ’ είδαν Να κλαις στη μοναξιά Πώς να ξεχάσειςΕκείνη την πληγήΠώς να μην κάψειςΤα πόδια σου στην γη Μια χούφτα χιόνι Στα χέρια σου κρατάς Για να παγώνει Αυτό που αγαπάς Μην παραδίνεις Στο φόβο τα κλειδιά Και να μ΄ αφήνεις Να ‘χω τα χέρια σου ζεστά ++ πάνω σε μια εικόνα της full moon
το για σενα!! τα σεβη μου φιλε μου αντρι!! καλη σου μερα!
ποτάμι πάει το δρόμο του κι άλλα ποτάμια βρίσκει Μια ομορφιά!
καλη χρονια εστω και αν αργησα 4 μηνες ελειπα γερμανια θα τα πουμε φιλε μου να εισαι καλα
Μεγαλο προβλημα με το ιντερνετ. Τα χω παρει σοβαρα!! Με πεταει συνεχεια 3 βδομαδες τωρα. σου εστειλα το ΜΡ3 σε μέιλ
έχουν ήχους τα κορμιά... Όμορφο... Άντρι,όμορφο πολύ... Το γέννησες ωραίο και θα μείνει... Το φώναξες και θα ακουστεί πολλές φορές... Μία είναι η κραυγή στον αντίλαλο...
τα δικά μου ταξείδια είναι τοπικά, ενώ τα δικά σου με πηγαίνουν .......νά ΄σαι πάντα καλά.
Κε Στεφόπουλε.Θα τις γκρεμίσουν τα παιδιά τις φυλακές, και τόσα άλλα μαζί.Κι εσείς, έχουμε την υποψία, οτι θα ελευθερωνόσασταν πολύ περισσότερο εκτός του έμμετρου που μάλλον σας χαλιναγωγεί σε ορισμένες περιπτώσεις.Ωστόσο ξεχωρίζουμε και εξαιρετικά δείγματα όπως το "Κομήτης".Οι σπονδυλωτές σου "μελέτες" αν μας επιτρέπεται η έκφραση, με τα ιδιαίτερα γνωρίσματα τους όπως είναι ή καλλιέργεια τής σύνθεσης καί ή ιδεολογική μεταστροφή δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο.Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και τα ευγενή σου σχόλια.Θα χαρούμε να σε γνωρίσουμε και απο κοντά στο επικείμενο Live μας.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΞΈΡΩ . ΕΧΩ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ.
...σε όσους είναι βίωμα, ο δεκαπεντασύλλαβος είναι αξεπέραστη ποητική τεχνική φίλε Adri. Και για σένα φίλε μου ισχύουν και τα δυό κριτήρια αφού με τη "ΣΙΩΠΗ" σου κατάφερες να με συγκινήσεις βαθειά για άλλη μιά φορά. Το να μοιρολογεί κανείς πάνω απ' τον τάφο του Καραισκάκη και του Ανδρούτσου είναι εύκολο. Όσο εύκολο είναι και το να μας μπολιάζει με δακρύβρεχτους επικήδειους. Δύσκολο είναι -και γι' αυτό αξίζει- το να πάρεις τ' άρματά τους και να συνεχίσεις. Κι εσύ -απ' το δικό σου μετερίζι- έχεις διαλέξει το δεύτερο. Εύγε λοιπον για μιά ακόμη φορά.
Πολύ δυνατό,μπράβο!!!