Έχω ό,τι έχω στη νόησή μου. Είμαι τό σύνολο των πράξεών μου.
Ελληνικό τραγουδι είναι ρυθμοί και μελωδίες, βυζαντινές, παραδοσιακές, τά λαϊκά, τα έντεχνα, τα ευρωπαϊκά καί τα μοντέρνα, πού τραγουδιούντε από μάς για μάς, στη μητρική μας γλώσσα. Από το στόμα μας θα βγή η ψυχή μας, και με την ψυχή στά χείλη, με τόν έλληνα λόγο, 'θα βγώ στις άσπρες πύλες τού μεσημεριού χτυπώντας με λαλιές τα γαλανά αναστάσημα'. [Ελύτης]
"είπαν τού γέρου διάλεξε σοφία πλούτη θρόνο / και κείνος αναστέναξεν τα νειάτα ας είχα μόνο" στίχος δεκαπεντασύλλαβος, δίστιχο ομοικατάληκτο, λόγος συμπαγής, πρόταση ζωής. Έλληνας ρυθμός, αιώνων. Τέτοια δίστιχα κρύβονται στα μικρά φτηνά ημερολόγια, πίσω από τα αυτοκόλλητα φυλλαράκια, που μπροστά δείχνουν την ημερομηνία, ώρες ανατολής καί δύσης και το εορτολόγιο. Έτσι τα ουσιώδη, απλά καί φτωχικά. Τα μέγιστα στα αζήτητα. Και τά λυχνάρια μας τυφλά.
Τί σημαίνει "σέβομαι την παράδοση, σώζω και κρατώ ζωντανή την παράδοση, ακολουθώ την παράδοση".. Στή δημοτική ποίηση βρήσκεις ιδέες και αξίες που ζυμώθηκαν και δοκιμάστηκαν στων ελλήνων τις κοινότητες. Εκεί η εμπράγματη λαϊκή σοφία. Γιά όλα τα κοινωνικά δρώμενα. Η παράδοση είναι παράδειγμα ζωής, και σώζεται όταν ενστερνιστούμε τις αξίες της, και ανάλογα πράττουμε. Δέν είναι μόνο αναπαράσταση εθίμων και μουσεία.