Σ' ευχαριτσώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια έστω και λίγο καθυστερημένα. Δεν πολυμπαίνω όμως πολύ πια στο προφιλ αυτό. Άκουσα τα τραγούδια σου και μ' άρεσαν γιατί διέκρινα αίθηση του ρυθμού και ειλικρίνεια προθέσεων. Την ίδια ειλικρίνεια διέκρινα και στην ερμηνεία σου. Νάσαι καλά.
kalhmera file mou s euxaristo .. to palevoume oso mporoume gia to kalitero h zvh tha to dixi
yiasou friend...then eho katalavei pos thoulevei afto to thema akoma...an theleis steile kana myn na gnoristoume...kai tetoia
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
eλα φιλε....χαθηκες ?
"ΠΡΟΞΕΝΙΟ" ΑΦΟΜΟΙΩΝΟΜΑΙ........
Έρχομαι εδώ μέσω του Άλκη -(Υπερσιβηρικός)- Και κατευθείαν τρώω μια ανατριχίλα με την φώτο του Γράμμου.. Η Δεύτερη και μεγαλύτερη είναι όταν άκουσα τον Ρεμπέτικο θρήνο σου για τον Πάππο. Βγαλμένο λές απο τα Πειραιώτικα ρεμπετάδικα του '50. Τόσο αληθινό.Τόσο αυθεντικό.Τόσο μερακλήδικο και εκφραστικό. Άνετα θα μπορόυσε να το λέει ένας απο αυτούς τους ανώνυμους ρεμπέτες, που ακούγαμε στις παλιές κασσέτες και γουστάραμε. Για το προξενιό σου, αν και κινείτε στο ίδιο ύφος, δεν μπορώ να το καλοκαταλάβω επειδή ο ήχος είναι μπουκωμένος (ένα κολπάκι γι αυτό είναι να τυλίγεις το μικρόφωνο με μια χοντρή χαρτοπετσέτα.Αυτό φιλτράρει κάπως το μπούκωμα στα "μπ","Π" κτλ.). Πάντως μου φάνηκε πολύ πιο "αφηρημένο",με την έννοια οτι τα λόγια της απαγγελίας μπορεί να τα πάρει ο καθένας και να τα προσαρμώσει ανάλογα με τα δικά του βιώματα.. Αυτά.Θα τα λέμε..
Σ' ευχαριτσώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια έστω και λίγο καθυστερημένα. Δεν πολυμπαίνω όμως πολύ πια στο προφιλ αυτό. Άκουσα τα τραγούδια σου και μ' άρεσαν γιατί διέκρινα αίθηση του ρυθμού και ειλικρίνεια προθέσεων. Την ίδια ειλικρίνεια διέκρινα και στην ερμηνεία σου. Νάσαι καλά.
kalhmera file mou s euxaristo .. to palevoume oso mporoume gia to kalitero h zvh tha to dixi
yiasou friend...then eho katalavei pos thoulevei afto to thema akoma...an theleis steile kana myn na gnoristoume...kai tetoia
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
eλα φιλε....χαθηκες ?
"ΠΡΟΞΕΝΙΟ" ΑΦΟΜΟΙΩΝΟΜΑΙ........
Έρχομαι εδώ μέσω του Άλκη -(Υπερσιβηρικός)- Και κατευθείαν τρώω μια ανατριχίλα με την φώτο του Γράμμου.. Η Δεύτερη και μεγαλύτερη είναι όταν άκουσα τον Ρεμπέτικο θρήνο σου για τον Πάππο. Βγαλμένο λές απο τα Πειραιώτικα ρεμπετάδικα του '50. Τόσο αληθινό.Τόσο αυθεντικό.Τόσο μερακλήδικο και εκφραστικό. Άνετα θα μπορόυσε να το λέει ένας απο αυτούς τους ανώνυμους ρεμπέτες, που ακούγαμε στις παλιές κασσέτες και γουστάραμε. Για το προξενιό σου, αν και κινείτε στο ίδιο ύφος, δεν μπορώ να το καλοκαταλάβω επειδή ο ήχος είναι μπουκωμένος (ένα κολπάκι γι αυτό είναι να τυλίγεις το μικρόφωνο με μια χοντρή χαρτοπετσέτα.Αυτό φιλτράρει κάπως το μπούκωμα στα "μπ","Π" κτλ.). Πάντως μου φάνηκε πολύ πιο "αφηρημένο",με την έννοια οτι τα λόγια της απαγγελίας μπορεί να τα πάρει ο καθένας και να τα προσαρμώσει ανάλογα με τα δικά του βιώματα.. Αυτά.Θα τα λέμε..