Στις μέρες μας, φαίνεται να είναι δύσκολη, η συνεννόηση, η επικοινωνία, και η συνεργασία των ανθρώπων. Υπάρχουν βέβαια και οι ανθρώπινες σχέσεις, που μπορούν να υπερβαίνουν τις δύσκολες στιγμές. Οι αρμονικές σχέσεις αντικαθιστούν τα δάκρυα. Η δύναμη της μουσικής έχει την ικανότητα να μιλάει κάθε φορά την γλώσσα της αλήθειας. Μας διδάσκει την προσωπική και κοινωνική ιστορία των στιχουργών, των μουσικών και των ηχογραφήσεων τους. Μας δείχνει τον δρόμο. Ένα δρόμο που έρχεται από το μέλλον.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ
Δέκα χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008.
Εννέα χρόνια Μνημόνια δανεισμού και ανέχειας του Ελληνικού λαού.
Ανοιχτά πολεμικά μέτωπα στη μέση Ανατολή.
Τα Βαλκάνια προβάλουν επιθετικά τις Εθνικές τους ταυτότητες αγνοώντας οι λαοί των Βαλκανίων τα δεινά των Α και Β Βαλκανικών πολέμων καθώς και τα αίτια που οδήγησαν στον Β Παγκόσμιο πόλεμο.
Ο Εθνικισμός, ο σκοταδισμός και η μισαλλοδοξία, ψάχνουν πρόσφορο έδαφος στις εργατικές (λαϊκές) μάζες για λογαριασμό της Αστικής τάξης.
Η τριλογία της κρίση θέλει να προβάλει τις εν δυνάμει πραγματικές ανάγκες των “Παιδιών της κρίσεις” όταν αυτές μεταβάλλονται και αποδυναμωμένες τυπώνουν σε έναν διαχρονικό καμβά την αισθητική της κρίσης.
Οι ρυθμικές αγωγές μας καλούν να περπατήσουμε τους κοινωνικούς ρυθμούς ακόμη κι αν μας προσπερνούν αιφνιδιαστικά κάποιες φορές.
Οι μουσικές νότες όπως και οι λέξεις αναζητούν το άλλο τους μισό.
Οι μουσικοκοινωνικές μας αξίες, μικραίνουν ή μεγαλώνουν, την ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο, που αλλάζει.