.“ Ώρες – ώρες νιώθω αποδέκτης της σιωπής μου ,
σε τόσο ουσιαστικά και σημαντικά συναισθήματα , που όλα τ’ άλλα ξεθωριάζουν μπροστά τους…
Δεν θέλω να υποδείξω σε κανέναν πώς να σκέφτεται , ούτε καν στον εαυτό μου.
Μα πρέπει πρώτα να αποδείξω σε μένα να είμαι αληθινή …
Το μόνο που ζητάω είναι απελευθέρωση « πάντα την επιζητούσα »
Από το πνεύμα μου , την οξυδέρκεια μου , τη γήινη φύση μου και τον απεγκλωβισμό του είναι μου .
« Πια είναι τελικά η σφραγίδα της απελευθέρωσης ? …Να μην ντρέπεσαι πια μπροστά στον εαυτό σου !»
« Οι σκέψεις είναι σκιές των συναισθημάτων μας – πάντα πιο σκοτεινές , πιο άδειες , μπερδεμένες είτε απλές.»
Όλα αυτά τα γράφω, ορμώμενη από το πάθος της αναζήτησης, που έχουμε όλοι ως προς τον εαυτό μας….
Μα περισσότερο απ` όλα γιατί στη γραφή μου με αγγίζει αυτό που δεν είμαι … το πεσιμιστικό στοιχείο, που υπάρχει σ` αυτή αλλά και η απαισιοδοξία στους στίχους μου ….