Στίχοι

										Μιά παλιά εφημερίδα απ΄την Οζάκα,
δίπλα, τ'όνομα μου τσαλακωμένο.
Τι με θίγει;
Όμοιο με χτες είναι, μαζί με μερικές κακές εντυπώσεις.
Πάρτο αν το'χεις ανάγκη, μαζί και το "ύψιλον"
της υπαιτιότητας και μιά εκτενή συναγωγή φίλων που λησμόνησα.
Και μιά σταγόνα απ'το σάλιο μου, για όσα χρόνια πειθαρχούσα
στα φανάρια, που ενάλλασσαν το χρώμα τους.
Μαύρο
άσπρο
μαύρο...
Και στα βήματά μου τα τρύπια,τα καρφωμένα
κόκκινα
πράσινα
κόκκινα...
Στις άκρες των συνόρων.
Δεδιωγμένος.