Published 16 years ago in Rock
αδειανος ο χρονος
- 804
- 0
- 0
- 0
- 5
- 0
Lyrics
αφιερωμενο στον υπεροχο μουσικο κυριο Zulfu Livaneli περασα τον ηλιο τραβηξα μακρυα μ ενα μαχαιρι δικοπο μπηγμενο στην καρδια περασα τη θαλασσα κι εγινα ουρανος ερημος και ξενος του χρονου ναυαγος κι ολα οσα ξερω κι οσα θα σου πω στον ανεμο τα ειπα και στον κεραυνο κι οτι μες στα χερια μου εφερε ο καιρος ηταν της ψυχης μου τοπος αδειανος μοναχο μου τραγουδι πολη μου ερημικη της ζωης μου τελος σ αλλη εποχη κι ολα τα ταξιδια που εκανα γυμνος ειναι μιας αγαπης τοπος σκοτεινος αδειανος ο χρονος ο κοσμος αδειανος αλλαζει η μερα ωρες αλλαζει ο ουρανος κι οσα απ τα τραγουδια ηξερε καιρος ηταν μες στον κοσμο αρχαγγελος νεκρος κι οταν τελειωσει ο πονος που αρχινα τα ματια σου τα κλεινεις φευγεις μακρυα γινεσε αστερι που στεκει αλαργινο με πνιγεις μες στον χρονο και στον κοσμο αυτο
ΩΣ ΛΟΓΟΣ,ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟΣ...ΚΑΙ ΜΗ. ΑΡΚΕΙ?
αν και εχει και υπνο μεσα του... ειναι υπεροχο!! υπαρχουν δυστυχως και τετοια κοριτσια... ("πορνες")... που ζουνε μεσα στη δυστυχια τους... "μαχαιρια και χαρτια" ενα πολυ θαυμαστο εργο! αν δουλευτει ακομη λιγο θα γινει εξαιρετικοτατο!! το ιδιο επ' ακριβως ισχυει και για το "αδειανος ο χρονος"... "τσατιστικα και εφυγα και τελος το τραγουδι στην εξοδο αγορασα ενα φτηνο λουλουδι το δωσα στην γκομενα που με ακολουθουσε κι υστερα το κρεβατι μου ετριζε και βογγουσε " καλο!! με το χιουμορ του... με τα ολα του! ετσι ειναι εχουν και τα τυχερα τους τα γυφτολαϊκα... τα λεμε Φιλε μου! να εισαι παντα καλα!!
kala re kamene mazi den to legame sthn salonika oti 8a kaneis ton gioda me thn gata mplouza?
και ενας κοσμος που προσπαθει να ξαγρυπνησει, ειναι νεκρος κατω απ του αιωνα τα χαλασματα..... εδω τα λες ολα σε δυο σειρες! βραδινο δελτιο... κι εγω σ' αγαπαω και το ξερεις! να εισαι καλα! αυτο με μια αλλαγη μικρη μονο σε μια σειρα σου... για χαρη της ομοιοκαταληξιας... γινεται δυνατο ασμα! αν σ' ενδιαφερει βαλε εβδομηντα ευρω στην τσεπη και ετοιμασου... να εχεις μια ομορφη μερα φιλε μου γιαννη, τα σεβη μου και τα χαιρετισματα μου στη λαμια! απαντηση στο δημητρη το φιλο μου (απο κατω)... ειναι μονο εικοσι και κατι ναι!
Την ιστορία δεν την φοβάμαι. Μ' έχει ήδη καταδικάσει άλλωστε. Τώρα όσο για τη θάλασσα...δεν βαριέσαι. Το μέσο δεν έχει τόση σημασία. Το ταξίδι μετράει. Α! Αν γράφεις στίχους σαν αυτούς που ανφέρω στο προηγούμενο σχόλιό σου και σαν τους παρακάτω "στα βραδυνα δελτια η πατριδα αγκομαχαει τον πονο της ακουει και γελα κι εσυ που ξερεις μονο ο χρονος που τραβαει γλυκα κοιμασε στην δικια μου αγκαλια" στα 20 και κάτι, τότε σε δέκα χρόνια τα ποιήματα σου θα έχουν μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και θα διδάσκονται στις φιλολογικές σχολές ελληνικων και ξένων πανεπιστημίων. Σου το εύχομαι!