Published 15 years ago in Rock
ΠΟΝΤΙΑ ΜΑΝΑ.
- 738
- 0
- 0
- 0
- 25
- 0
Lyrics
Ποίηση Βασίλη Ταρνανίδη (πηγές μου είναι οι βιωματικές καταστάεις από τη βιοπάλη ιδιαίτερα της αγρότισας μάνας όπως ήταν η ΜΙΑ η δική μου. π.χ.η περισυλλογή και το κουβάλημα ξυλοφορτίων για θέρμανση στους βαρείς χειμώνες και πύρωμα του φούρνου για ψήσιμο του ψωμιού, έτσι που μόλις τις διακρύνω στη βουνοπλαγιά να κατηφορίζουν σα σκιές. Η απόδοση στην καθομιλουμένη σίγουρα αλλοιώνει εικόνες και συγκινησιακά στοιχεία του ποντιακού κειμένου.) Φορτιό στη ράχη άλλου φορτιού θαρρείς κι είναι δεμένο ή σαν κουβάρι σ’ άλλου απά’ τους ώμους συμπλεκμένο. Αγκαλιασμένες δυο σκιές πάνω στη βουνορράχη μαύρες, στο ξεθωρόβλεμμα, σκιές σφιχτοκυλιούνται κι ανάσες, στη βουνοπλαγιά, του μόχτου, κομματιάζουν. Κρώπιο στο χέρι της μ’ ορμή κραδαίνει και στη ρίζα το καταφέρνει για φορτιό βελανιδιάς για γαύρου, να ταμιεύσει μπόρεση του βίου της του μαύρου. Χρόνια διαβήκανε μ’ αυτό το πάλεμα της ζήσης, νικήσαν’, αναστήσανε, γονείρπυσαν, σταθήκαν, ανθοβυζούσες μέλισσες στ’ αμάραντα της φύσης μέλι, κερί ένα σωρό τα σκεύη πληρωθήκαν. Αντάμα, χρόνε, πίσω τους μαζί τους ένα κι ένα, ποτέ σου δεν αστόχησες, δε σ’ έπιασε η λάρα! Στο ’να το χέρι το κρωπιό, στ’ άλλο κρατάς την πένα, δε σε λυγούσ’ ο κάματος στη δούλεψη σπορίδας. Πελέκαγες και χρέωνες μονόχρονους πασσάλους για της ζωής το φόρτωμα, για τη βρωστιά αγκύλες, τ’ αντίβαρα όλα στο ζυγιό μην έλειπε κανένα! Αγέραστος κι αν έμεινες, μη’ δε καταπονήθεις; ώρα ήρθε της χρέωσης του υστερνού πασσάλου! Χρόνε μαστόρεψτον καλά και καλοδούλεψέ τον, πρόπυλο κάλλους προύριστε, βαθύριζο ιστορίας. _Το φορτιό σας πληρώθηκε! Κινείστε! ΠΕΛΑΓΙΑ, ΠΑΡΕΣΗ, ΣΟΝΑ, ΚΕΡΕΚΗ, ΛΙΣΑΦ, ΑΝΘΗ, ΣΟΦΙΑ! Μανάδες αγιόμορφες!! Θεμέλιοι λίθοι οίκων! Αστέρια ’λιολαμπρότερα, διάλειμμα για τα σκότη. _Τώρα πια, ’ναι κατήφορος κι έχουν φτερά τα πόδια, αγρίκιστα στ’ αυλόπορτο με μιας θε να βρεθείτε! _ Πανάθεμά το για φορτιό! Βαριά με κατακλείνει! Παρέλυσα απότομα! ’πωμίζομαι λες, βράχο!! …………………………………………………….. Κει, κάτω στο βουνόχειλα, κι όπ’ απολήγ’ η ισιάδα κι ο φράχτης κει που σώνεται, που φράζει άσπρες πόρτες, πόρτες του Άδη ο πηγαιμός, μονόδρομ’Αδηβγάλτες, κόπηκε μάνα, σαν οτρά ολ’ η ανάκαρά σου! Λύθηκε το δεματικό! Σκόρπισε το φορτιό σου! Οι πάσσαλοι όλοι σύνορθοι στο χώμα ριζωθήκαν! Εβλάστησαν κι εφίλωσαν! Παχύ να κάνουν ίσκιο, μη ζεσταθεί η μάνα μου, ιδρώς να μη τη λούσει! Έπλεξαν τα κλαδάκια τους στη φτιάση ηλακάτης να κλώσουνε ηλιοκλωστή με τ’ ήλιου τις αχτίνες. Πλέξανε τα κλαδάκια τους, αργαλειό μαστορέψαν να υφάνουν χρυσοσκέπασμα και θαλερά στρωσίδια! _Μάνα, αγάπη ‘γω ’δωσα, για υφάδι, απ’ την καρδιά μου, μη και κρυώσεις μάνα μου! Μη και ριγοπαθήσεις! Με μιας τους φυλλοβόλησαν για να γιομίσουν στρώμα βουνόσταλτος αγριάνεμος ήρθε και κάλυψέ το, μη σ’ απολεπιθούν πληγές, γρήγορα για να γειάνεις. Περίτεχνα σε δίχαλα πλεχθήκαν τα κλαδιά τους πουλάκια καληκέλαδα να χτίσουν τις φωλιές τους, να τραγουδούν, να χαίρονται αβγά γεννοβολώντας. Κι όταν δοξάρι καβαλά των λιβαδιών αγέρας κι ως το τραβά ανάλαφρα πα’ στις χορδές του ήλιου γλυκύς σκοπός να χύνεται και όχι μοιρολόγι μην πέθανε η μάνα μου; Σ’ αφουγκρασμό αφέθη ’το που θεμέλιωσε να δει, ασάλευτο να μείνει!
Καλησπέρα καλέ μου φίλε!Δεν ξέχασα τους φίλους μου,απλά έτρεχα λόγω μετακόμοισης!Ευχομαι να έχεται ενα όμορφο πάσχα με υγεία,χαρά και δημιουργία!!
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΤΕ! ΚΥΡΙΕ ΒΑΣΙΛΗ! ΧΑΘΗΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ!ΧΑΘΗΚΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ...ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΩΡΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!!!!
Οντως χαθήκαμε,ιδιαίτερα εγώ. ξαναδιάβασα τώρα το 'ΑΠΌΨΕ ΧΡΌΝΕ"!!! και σκεφτόμουνα πως όσο βαθιά ειναι θαμμένες οι ρίζες τόσο περισσότερες ειναι οι πιθανότητες ν'ανθίσει ο βλαστός. και συ τις έχεις βαθιά παραχωμένες.
και καλό Μήνα με υγεία πάντα!!
kali anastasi kai se sas!me ygeia!
Ελπίζω και εύχομαι να είστε καλά...ευχαριστώ για μια ακόμη φορά!
ποίηση γεμάτη χρώματα σ' αυτό τον ύμνο σας...μοναδική γλώσσα όπως πάντα...η σοφία είναι δικό σας ιδίωμα και προνόμιο...έχω δρόμο μέχρι εκεί...ελπίζω κάποτε να την πλησιάσω! σας ευχαριστώ....πάντα θα σας ευχαριστώ!
Κύριε Βασίλη μου, το διάβασα και στα Ποντιακά, δεν κατάλαβα και πολλά όμως, το μόνο που κράτησα ήταν την εικόνα μιας αγιόμορφης μάνας. Το διαβάζω και τώρα, ξανά και ξανά… Δακρύζω κι’ ανατριχιάζω συνάμα. "-Μάνα, αγάπη ‘γω ’δωσα, για υφάδι, απ’ την καρδιά μου, μη και κρυώσεις μάνα μου! Μη και ριγοπαθήσεις!" Η γραφή σας είναι σαν μύρο που αναβλύζει απ’ την ψυχή και καταλήγει να ποτίζει και ν’ ανασταίνει τις δικές μας ψυχές. Είστε εξαιρετικός! Ευχαριστώ πολύ για τα όσα καλά λέτε, με συγκινείτε πραγματικά. Όσο για την αγκαλιά, την ανταποδίδω και τη γεμίζω γιασεμιά αγάπης!
ευχαριστώ που τόσο γρήγορα εξετελέσθη η παραγγελία μου!!! μαζευτήκαμε όλοι τριγύρω σου απ' ό,τι βλέπεις!!! οι μάνες, όλες οι μάνες του κόσμου, το ίδιο πράμα λένε:" ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα...το παιδί μου να' ναι καλά.."... η Πόντια μάνα όμως είναι 30 φορές μάνα.. η Πόντια μάνα γεννάει ΤΡΑΝΤΕΛΛΗΝΕΣ.... για να μην προφτάσουν να τους πάρους όλους οι Τούρκοι.. το διαβάζω και γομούται η γούλαμ΄... βαριά καρδιά, βαθειά συναισθήματα, μνημες στοιχειωμένες στις ψυχές των Ποντίων... αυτήν την ΜΑΝΑ που πέρασε τόσα πολλά , υμνείτε και τιμάτε... τιμή μας κύριε Βασίλη που σας διαβάζουμε και γεμίζουμε.... να είστε καλά και να είστε περήφανος γι' αυτό που είστε και γι' αυτό που κάνετε!! την αγάπη μου!
εύχομαι πάντα ένα φωτεινό αστέρι να φωτίζει το δρόμο σας. Καλά Χριστούγεννα!
Εύχομαι από καρδιάς να είστε καλά και να περάσετε ένα όμορφο Σ/Κ.Με εκτίμηση,Στέλλα.
και ‘γω υπάρχω σε τούτο το χώρο, ακριβώς γι’ αυτή τη συντροφιά και την όμορφη σχέση που μπορεί να υπάρξει και να εξελιχθεί ανάμεσα σε ανθρώπους που μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, τις ανησυχίες τους και αν θέλεις την ψυχή τους. Το σίγουρο είναι πως δεν ξεχνώ ποτέ! Κάποιες δυσκολίες με κράτησαν για λίγο μακριά σας. Και χαίρομαι τόσο πολύ τώρα που διαβάζω αυτό το μπουκέτο σας, αυτή την ανοιχτή αυλαία της ψυχής σας. Είναι τόσες πολλές οι εικόνες, είναι τόση πολλή η μαγεία που κρύβει τούτη ποίηση, σ’ αυτό το τρέμουλο του σύμπαντος. Αυτά τα λιοπότιστα τριαντάφυλλα έχουν μια ξεχωριστή ευωδιά…όπως ξεχωριστό είναι και το ανθισμένο σας χαμόγελο στη φωτογραφία, η οποία πρέπει να πω..πως μου άρεσε πολύ!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ξαναβρισκόμαστε.Εύχομαι να έχετε καλή εβδομάδα και έναν υπέροχο μήνα!Να είστε καλά και να μας χαρίζετε τέτοια *μπουκέτα*! Με εκτίμηση και αγάπη,Στέλλα.
Και όμως...σε κάποιους σίγουρα θα λείψετε! Ευχαριστώ για όλα κ. Βασίλη μου και να ξέρετε πως έχουμε ανάγκη την παρουσία σας.
δε σωπαινει ποτε! διαβασα ενα σχολιο σου στη σελιδα του φιλου μας ζηνωνα... οποτε κι οπου θες Μεντορα! τα σεβη μου!
συγκλονιστικη η πενα σου!! ειναι... απο τα πιο βαθυτατα ταξιδια της ψυχης μου (εδω και χρονια)!! ποσο μικρο και ποσο περιεκτικο ποιημα!! τιμη μου που ειμαι φιλος σου!! εχεις την Αγαπη μου και τα Σεβη μου! ******************** σου γραφω... αρα υπαρχω... θελω να υπαρχω... για να σε διαβαζω!!!!
ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε φορά? Πως κατάφερε το σύστημα να αλλοιώσει τόσο γρήγορα,τόσο πολύ,τίς συνειδήσεις των ανθρώπων. Και αυτό νομίζω πώς οφείλεται πρωτίστως στην ανύπαρκτη παιδεία τού συστήματος, αλλά και στην ανύπαρκτη διανόηση τού τόπου μας,που ειτε φυμώθηκε, είτε «βολεύτηκε»,ειτε ακόμα δεν ξύπνησε... μία καινούργια. Ετσι το μέλλον μού φαντάζει πλέον απρόβλεπτο,μιάς και ο αντίλογος δεν υφίσταται.Ο Γκέμπελς ειναι τίποτα σ'αυτο που ζούμε σήμερα. Δεν γίνεται πλέον διάλογος και αυτός ειναι στην ουσία του ο φασισμός. καλό καλοκαίρι και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Οι ευχές σου σα μέλι ας σταζουν σε ολα τα νεα παιδιά που σμιγουν σε γάμο. Πανεμορφες, σοφές κουβέντες φιλε. "να ξαποσταίν’ η αγάπη και να πληθαίνει η χαρά..."
Αυτό θα πει αγάπη που πλημμυρίζει μέσα στα στήθια και γίνεται λέξεις, που ευφραίνουν την ψυχή! Να τη χαίρεσαι την εγγονή και να ζεις πολλά χρόνια για να καμαρώνεις την πορεία της στη ζωή. Είμαι σίγουρος πως πολλές διδαχές έχει να εισπράξει από εσένα.
ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ Κ.ΒΑΣΙΛΗ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΑΝ ΕΣΑΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ,ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Μου μιλησε για σας ο Φιλος μας ο Δημ.Αρνης. Σημερα ξ'αδειασα λιγο και ειλικρινά δηλωνω πως θάθελα να σας γνωρισω. Για τον Πόντο θα μιλησουμε αλλη φορά. Μου ξυπνησατε αναμνησεις.Και ειναι "μακρύς σκοπός" ...οπως ακριβως το λες. Το "Οταν" ηταν μια γερη δόση για μενα σημερα. Δ.Παπαγεωργίου.
Τι ομορφιά είναι αυτή!!! Τι λέξεις απίστευτης ομορφιάς!!! Το μεγαλείο του Πόντου. Σ' ευχαριστούμε που μας συντροφεύεις και μας δίνεις την ευκαιρία να γνωρίσουμε περισσότερα για τον ποντιακό ελληνισμό και την παράδοση. Είμαι κι εγώ ευτυχής που είχα την τιμή να γνωρίσω έναν άνθρωπο σαν κι εσένα και έχω τη χαρά να μαθαίνω από εσένα. Μας ενώνει η αγάπη για τον Πόντο. Να είσαι πάντα καλά και να μας προσφέρεις τις όμορφες δημιουργίες σου. Καλό βράδυ!
καλημέρα,άκουσα μια πολλή ωραία φωνή και ήθελα να σου προτείνω να την ακούσεις κι εσύ,τη συνονόματή μου Αναστασία Β...ξέρω οτι έχεις αδυναμία στο αξιόλογο...υπέροχες οι "δάκρυνες κλωστές"...όμως,πένθιμες...ποιητή μου της ζωής και της προοπτικής!
το διάβασα χωρίς ανάσα... (μη φοβάσαι, ζω....) ο λόγος κι ο ειρμός ένας ορμητικός καταρράχτης αισθήσεων, εικόνων οπτικών και ακουστικών.... κλωστές τα δάκρυά μας.... και ποιός τη δύναμη να βρει στη μέση να τα κόψει.. και μ'ένα μόνο σ'αγαπώ... να μοιάζουν όλοι οι άνθρωποι.. με του Θεού την όψη..... καλή σας μέρα κύριε Βασίλη!!!!