Στίχοι

										ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ
ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ.
ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΥ 
ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΣΚΟΤΑΔΙ.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΔΥΟ ΞΩΤΙΚΑ 
ΜΕ ΠΕΡΑΣΑΝ Μ' ΑΓΓΙΞΑΝ.
ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΕΜΦΑΤΙΚΑ
ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΡΟΜΟ ΠΝΙΞΑΝ.
''ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΛΟΙΠΟΝ
ΑΤΤΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ''.
ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ
ΚΙ ΕΝΑΣ ΣΟΦΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ.ΜΕ ΕΠΕΙΣΕ
ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ
ΟΥΤΕ ΟΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ
ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ
''ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΟΦΕ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ
ΚΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΥ''.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ' ΠΕ ΣΑΝ ΠΟΝΩ
ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΚΙ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΩ
ΠΩΣ ΕΙΝ ' Η ΠΙΟ ΓΕΡΗ ΓΡΟΘΙΑ ΜΟΥ.
ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑΘΗΚΑ
ΝΑ ΠΙΕΙ ΤΟ ΧΕΙΛΙ ΜΟΥ ΝΕΡΟ
ΑΠ ' ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΧΑΘΗΚΑ
ΓΥΡΙΣΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΟΛΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ.
ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΒΥΘΙΖΟΥΝ 
ΑΛΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ.