Published 15 years ago in Rock
Μαύρο νερό
- 643
- 0
- 0
- 0
- 4
- 0
Lyrics
Να κάπως έτσι τελειώνουν οι αγάπες Σαν το τραγούδι που ακούς ένα πρωί Κι ενώ επέμενες να ζεις με αυταπάτες Ήρθε απρόβλεπτα του τέλους η αρχή Κι άρχισε τότε η ζωή να σου γελάει Σαν μια γυναίκα που αγάπησες βαθιά Κι από την άλλη την πλευρά να σε περνάει Αυτός ο πόνος που δεν έχει γιατρειά… Κι άλλοτε πάλι περιμένεις την ελπίδα Λες και ξεγέλασε ο νους σου την καρδιά Μα είναι ο ύπνος σου ξυράφι και λεπίδα Σαν μια βροχή που πέφτει βράδυ στα τυφλά Κι όλο ξυπνάς κι ανάβεις μόνος σου τσιγάρο Κι έχεις μια άλλη να γυμνώνεται σκιά Κι όπως κοιμάται κι είναι τ’ όνειρο μεγάλο Εσύ το σκας και ζεις για λίγο στα παλιά… Να πως τελειώνουνε οι δρόμοι μας μια μέρα Κι είναι τα λόγια μας σκισμένα σαν πανιά Σ’ ένα ταξίδι που κατέληξε σε ξέρα Και καταστρέψαμε την μία μας πλευρά Με τα κουπιά που να σε βγάλει τώρα ο χρόνος Που να γυρίσεις και τι τάχα πια να βρεις Μαύρο νερό τρέχει στις φλέβες σου κι ο πόνος Είναι αυτός που θ’ αγαπάς όσο θα ζεις….
παρ' όλο που δεν μας επισκέπτεσαι πια, Χρόνια Πολλά σου εύχομαι με υγεία και ότι άλλο επιθυμείς.
"Κουράστηκα πληγές να επουλώνω/ Μου γδέρνουν οι ανάσες το παρόν μου/ Γυρίζω μες τους δρόμους και ματώνω/ Δεν ζω όπως μου λεν για το καλό μου/ Μα έτσι είναι εμένα το μυαλό μου/ Δεν έχει αντοχή ότι πονάει/ Μετράω μοναχός τον εαυτό μου/ Μα ο χρόνος που δεν ζω με προσπερνάει" Αχ, και να ‘ξερες πόση αλήθεια κρύβουν αυτοί οι στίχοι σου καλέ μου Κώστα, ή μάλλον το ξέρεις γι' αυτό τους έγραψες εξ άλλου. Δεν νομίζω ότι κάνει απλά στιχουργική, τα έργα σου είναι ποίηση κι αυτό μου αρέσει πολύ. Σ' ευχαριστώ για το πολύ καλό και τόσο προσωπικό σου σχόλιο. Αλήθεια η "μελέτη" σου που έγκειται; Θα ‘θελα να ξέρω. ...και η Θεσσαλονίκη μας πάντα πρώτη, έτσι; (ωχ, θα μας δείρουν οι άλλοι) :ο).
Υπέροχοι οι στιχοι σου Κώστα. Το έχω ξεχάσει το ονομα σου το ξεχωρισα..Μπράβο σου.
και στον εναλακτικο τοπο συναντησης.. Θαυμασια γραφεις, στο λεω κι εδω!