Στίχοι

										Το καράβι τόσα χρόνια που μπαρκάριζα 
ήρθε κι έδεσε λιμάνι Πειραιά 
βγήκα τσάρκα και τα μπαρ πήρα αμπάριζα 
διψούσα τόσο για ποτά και θηλυκά. 
 
Στο τρίτο το ουίσκι όμως σταμάτησα 
πολύ κουράστηκα για τούτα τα λεφτά 
πλήρωσα και προς την έξοδο περπάτησα 
κόποι επτά χρόνων δεν πετιούνται απλά. 
 
Είδα μια βρύση, νερό πάνω μου έριξα 
είπα εδώ, πρέπει να κόψω τα χαζά 
έσπειρα σπόρους σκληρής δουλειάς και θέρισα 
θέλει καλό κουμάντο κι όχι παλαβά. 
 
Είχα μια μάνα που κλαμένη  περίμενε 
που μόνο αν μ΄ έβλεπε έπαιρνε χαρά 
πήρα τρένο για την πόλη μου που πήγαινε 
σε δέκα ώρες με κρατούσε αγκαλιά. 
 
Οι συνθήκες της ζωής μ΄ έκαναν κι έφυγα 
δύσκολα πέρασα και τράβηξα πολλά 
πολλά μπορούσαν να συμβούν μα τ΄ απέφυγα 
τέρμα τα μπάρκα τώρα θα΄ μαι στη στεριά. 
 
Δυο μήνες περάσαν τώρα που το άνοιξα 
με μια διακόσμηση τελείως ναυτική 
ένα καφέ κοντά στης πόλης μου τη θάλασσα 
έριξα άγκυρα, βρήκα μια τακτική.