κι ειν η παρέα σου ότι ζητούσα ο κόσμος μου έγινε μία σταλιά το δάκρυ στέρεψε σε αγαπούσα μα μας χωρίσαν τα πείσματα αδιάφορη ήμουν σε αγνοούσα τώρα σε ψάχνω στα τυφλά ήσουν η θάλασσα πως να σε πιάσω αντέχω όμως τη φωτιά τώρα μιλάω με το φεγγάρι πλέκω με όνειρα νέα φωλιά σου τραγουδάω γέλα λιγάκι γύρνα και πάρε μου την καταχνιά
0 comments