Κλείνω τη Δύση πίσω μου, κι’ Ανατολή γυρεύω στο φως τ’ Αυγερινού του εαυτού του γκρίζου μου την Άνοιξη στοχεύω μ’ οράματα του νου. Μ’ όνειρο ξεθεμέλιωτο, μηδαμινό κουράγιο κι εικόνες του χαμού, γυρεύω στο ατέλειωτο της θάλασσας γαλάζιο την λύση του καημού. Μα μέσα η θλίψη μπλέκεται σαν δίχτυ στον πυθμένα που μ’ έλκει να πνιχτώ, κι η θάλασσα μου στέκεται, φιλοδωρεί σε μένα κύμα για φυλαχτό ! Η θάλασσά μου απέναντι, χωρά τα βάσανά μου κουρσεύει τον χαμό και με στοργή απέραντη φιλιώνει τα δεινά μου, προσφέρει λυτρωμό. Θάλασσά μου κιμπάρισσα, μου δίνεις την αβάντα προσφέροντας χαρά τίποτε δεν σου χάρισα, μα φίλο μ’ έχεις πάντα σε κάθε συμφορά !.. -.-
Να που ανταμωνουμε κι εδω.....Σχεδον ολοι οι φιλοι απ τη στιχογειτονια....Να σαι καλα φιλε Χρηστο...
Οι στίχοι σου πολύ όμορφοι!
Χρονια σου πολλα! Οτι επιθυμεις!! Να εισαι παντα καλα και να περνας παντα καλα! Με αγαπη Ανδρομαχη!
Άψογο το τελευταίο σου
Χρόνια Πολλά! Εύχομαι πρώτα υγεία, δεύτερον δύναμη και τρίτον δημιουργικότητα.
Πού είσαι κορίτσι της Κυριακής.Υπέροχες φωτογραφίες της ψυχής σου Χρήστο.Όπως και η φωτογραφία εκεί πάνω. Έτσι όπως τα είπε ο Άγγελος..... Φίλε μου Χρήστο μέσα σ' έχω!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΔΕΙΓΜΑ.. ΠΑΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ.. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ!!