Lyrics

										Είν' ένας λόγος που γυρνά 
άνεμος στο παράθυρο 
είναι το φύλλο του βοριά 
κι όρκοι σου στο άπειρο. 
 
Φεύγει το φως και χάνεται 
φεγγάρι στο πλατύσκαλο 
κλαίει στον δρόμο σαν παιδί 
και το κλειδί στο δίχαλο. 
 
Εγώ γυρεύω κλειδαριά 
μήπως χωρέσω στα κρυφά 
ευχή να γίνω στο μυαλό 
να με κρατάς σαν φυλαχτό. 
 
Εγώ γυρεύω τη ρωγμή  
μέσα σε μια αναπνοή 
καπνός θα γίνω φύσα με 
τσιγάρο που δεν σβήσαμε. 
 
Κι όταν οι μπύρες τελειώσουν 
σε  κρύα παγκάκια ξεγδαρμένα 
θα γράψουμε με τα κλειδιά 
τα ονόματά μας σκαλισμένα. 
 
©MaDLiN