Στίχοι

										είπαν τού γέρου διάλεξε σοφία πλούτη θρόνο
κι εκείνος αναστέναξεν τα νειάτα ας είχα μόνο
την τύχη μου να κρέμαγα σε μιάς γυναίκας τρίχα
κι άν έσπαγεν άς έχανα ότ'είχα και δέν είχα

είπαν του γέρου διάλεξε σοφία πλούτη θρόνο
κι εκείνος αναστέναξεν τα νειάτα ας είχα μόνο...
με κόρη να κρυφομιλώ από τα παραθύρια
να τής εζήταγα φιλί κι η κόρη δαχτυλίδια

τί να τής κάμω τής μικρής που' ναι μικρή και κλαίγει
κι άμα τής πώ την αγαπώ τής μάνας της το λέγει
χαρείτε νιοί χαρείτε νιές τού χρόνου πιός θα ζήσει
ο χάρος τό 'βαλε σκοπό ψυχή να μήν αφήσει

Δημοτικό τραγούδι από στιχάκια ημερολογίου.
   Συρραφή (ραψ-ωδεία) Γκατζή Τάκη.