Lyrics

										Έσερνες τα φλεγόμενα ακροδάχτυλά σου
Πάνω στου χρόνου τον κατάλευκο καμβά
Τρόμαζε εκείνος απ’ τα άπειρα όνειρά σου
Κι έκλαιγε απελπισμένα και βουβά

Άφηνες το αποτύπωμά σου στους αιώνες
Κίτρινο πορτοκαλί και πορφυρό
Άφηνες και από βροχή λίγες σταγόνες
Δάκρυα από αλάτι και νερό

Έμοιαζε η ύπαρξή σου με σκιά
Πίσω από του χρόνου τη μπουγάδα
Αιθέρια, τόσο κοντά και τόσο μακριά
Να στέκεις πάντοτε στην άκρη ενός καιάδα

Μάνα, ερωμένη, πόρνη κι αδερφή
Αγία και συνάμα η ίδια η αμαρτία
Το «γένους θηλυκού» που γράψαν στο χαρτί
Αιώνιας καταδίκης συνοδεία…