Στίχοι

										Φίλε, 
θα έρθω στο ζεστό σου το τραγούδι , 
αγαπημένο καταφύγιο το βράδυ , 
να με φυγαδέψεις. 
Πικρό μου ποτηράκι , 
τ’ αστέρια κοροϊδεύουνε 
εκείνο το κορίτσι . 
Εσύ γελάς γιατί το ξέρεις , 
πως τα χασμουρητά του σ’ αγκαλιάζουνε , 
σε ξενυχτάν μέσα στην νυχτικιά τους , 
παίζοντας την νύστα της φιλίας. 

Εκεί που περπατήσαμε 
υπήρχε ο κόσμος. 
Εκεί που κοιμηθήκαμε 
υπήρχε ζωή , 
εκεί που τραγουδήσαμε 
Υπήρχε φρέσκια ελπίδα και χαμόγελα . 

Εκεί , 
χρυσάφι απλώνει το βραδάκι . 
Σε δρόμους με ανάσες 
παιχνίδια αντιστρέφονται 
γιατί η φωτεινή πανσέληνος 
περισσεύει. 
Περπατάει μέσα στο δέρμα σου 
κάνει το αίμα μαύρο και αναστατωμένο, 
σε γαργαλάει καθώς κυλά παιχνιδιάρικα 
και κάνει τον γύρο του κόσμου 
στο κορμάκι σου. 

Ωραίο το φόρεμα σου , 
κρύβει την παιδικότητά σου 
μα δείχνει την αφοσίωση 
και την επιθυμία να δοθεί 
χωρίς να σκέφτεται που πάει. 

Χαρά. 
Μες το ταξίδι μου το νυχτερινό 
κατάπια ένα γράμμα , 
και φτύνω φράσεις που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. 
Τρέμω την ασυνάρτητη ιστορία μας 
και βάζω λαμπάκια στο δρομάκι μας , 
να μας θυμούνται οι ζηλιάρηδες 
πως χαρήκαμε , 
και για να μην ξεχάσω 
πως η αμνησία 
είναι για τους χαμένους δρόμους
και την ειπωμένη πραγματικότητα .