Published 17 χρόνια πριν in Rock

Το φως της προσφυγιάς

  • 582
  • 0
  • 0
  • 0
  • 1
  • 0

Στίχοι

										Καλημέρα κυρά Δέσπω, καλημέρα γειτονιά μου, 
δόξα τω θεώ κι οι δυο ζείτε πάλι στη ματιά μου, 
από τις κλεισμένες γρίλιες με το χρώμα της ροδιάς 
η αυγή περνά αχτίδα στον καημό της προσφυγιάς.

Λίγοι φτάσαμε δω πέρα και πιο λίγοι τραγουδάμε, 
μα των μπαλκονιών τις γλάστρες όλοι μας τις αγαπάμε, 
μας θυμίζουν πρωινά ήρεμα κι αγαπημένα 
σε χαμένες γειτονιές κάπου μακριά στα ξένα.

Νάσαι πάλι κυρά Δέσπω με το ξέπλεκο μαλλί σου 
που με το σταχτί του χρώμα μοιάζει τόσο τη ζωή σου, 
νάσαι πάλι να ποτίζεις λυγερόκλαδους κισσούς, 
χρόνια τώρα σου θυμίζουν δυο αγαπημένους γυιους.

Μεσημέρι και απλώνεις στο τραπέζι υφαντό, 
κάποια ξεχασμένη προίκα που τη φύλαγες καιρό 
να τη στρώσεις σε λιακάδα και μονάχα σε γιορτή, 
μήπως δίχως να το νοιώσω ήρθε τούτη η στιγμή;

Μη μιλάς, μην απαντάς, μου το λέει η ματιά σου,
πως υγράθηκε Χριστέ μου, δες πως στάζει στην ποδιά σου,
κάθε στάλα και στιγμή πούχει μείνει εκεί πέρα,
κάθε αναστεναγμός και μια περασμένη μέρα.

Ερχεται γοργά το γέλιο και ξεραίνει τη σταγόνα, 
ένα δάκρυ που ποτέ μας δεν το κάναμε κανόνα, 
ενωμένοι μ' έναν πόθο πριν το δείλυ μας θαμπώσει 
ας ελπίσουμε το βιο μας εδώ πέρα να στεριώσει.

Καληνύχτα κυρά Δέσπω, καληνύχτα γειτονιά μου, 
δόξα τω Θεώ κι οι δυο που κοιμάστε δω σιμά μου, 
απ' τις ανοιγμένες γρίλιες με το χρώμα της ροδιάς 
το φεγγάρι φως θα πάρει απ' το φως της προσφυγιάς.									

:
/ :

Queue

Clear