Στίχοι

										Το σφάλμα σου είδες κι’ ήρθες πάλι να με βρείς, 
σε πλάνη πέφτεις πως εγω θα επιμένω, 
λαθρεπιβάτης στης αγάπης σου το τραίνο. 
Ομως πονάει πιο πολύ να αισθανθείς, 
οτι ζητούμενο είναι πια το δεδομένο, 
και οτι έγινε, ν’αλλάξεις δε μπορείς. 



Τι κι’ αν με στεναχώρησες;
Εσένα ταλαιπώρησες.
Δε μου χρωστάς συγγνώμη.
Στον εαυτό σου τη χρωστάς,
που απο τα “θέλω” της καρδιάς,
στην ευτυχία σου πια
έκλεισαν οι δρόμοι.



Εγώ ηττήθηκα και έφυγα μακριά,
μαζί με πίκρα μα κι’ ωραίες αναμνήσεις.
Δεν είχα τύψεις και αξίωση καμιά.
Δικαίωμα σου ήταν να με απορρίψεις.
Ομως λυπάμαι που προδώθηκες βαριά,
απ’ τις δικές σου λανθασμένες εκτιμήσεις.