Στίχοι

										Σβήσαν τ’ αστέρια για τη γη
κ’ η πικραμένη μου ψυχή
μες το σκοτάδι στη σιωπή
ζει στην μοναξιά της την μιζέρια
στο τέλος που ‘δωσες εσύ
που κύκλος σφίγγει τη ζωή
δίχως όνειρα και ορφανή
μ’ αδειανή καρδιά στα χέρια

Και περνώ της ζωής αυτήν την μπόρα
μα το σκέφτομαι που να σαι τώρα
που βρίσκεσαι και πως περνάς
με ποιον(α) για έρωτα μιλάς
αφού καρδιά δεν έχεις ν’ αγαπάς

Ψάχνω τη δύναμη να βρω
να μη δακρύσω προσπαθώ
που θυμάμαι κάθε λεπτό
στης καρδιάς σου μέσα τα λημέρια
χρόνος που έχει πια σβηστεί
μα μένει ακόμ ’ ανοιχτή
μία πληγή και ‘ να γιατί
μες της ερημιάς μου τα νυχτέρια

Και περνώ της ζωής αυτήν την μπόρα
μα το σκέφτομαι που να σαι τώρα
που βρίσκεσαι και πως περνάς
με ποιον(α) για έρωτα μιλάς
αφού καρδιά δεν έχεις ν’ αγαπάς