Λάβε κορμί δίχως ψυχή και σώμα δίχως αίμα. Και φίλα το μανούλα μου σα να φιλάς εμένα. Χείλια ψυχρά που δε μιλούν, μάτια που δε κοιτάζουν. Παρά σε τούτο το χαρτί, το πόνο τους εκφράζουν. Είναι κορμί δίχως καρδιά, σώμα που δε κινείται. Μα είναι τέτοιο ενθύμιο που δεν αλησμονείται. Λάβε αυτό το γράμμα μου, που έγραψα για σένα. Γεμάτο με παράπονο από τα μαύρα ξένα. Στα ξένα με γελάσανε και θέλω ν’ αποδράσω. Όνειρα μου πουλήσανε τη φτώχεια να ξεχάσω. Στα ξένα μου δανείσανε, βαρκούλες να ‘ρθω πίσω. Μα στα βαθιά μ’ αφήσανε πνίγομαι πριν γυρίσω. Λάβε το γραμματάκι μου με δάκρυα γραμμένο. Και τη δική σου απάντηση γρήγορα περιμένω.
Καλές γιορτές Κώστα!!
την καλημέρα μου!
γεια σου κωστη .. πολυ δυνατος ο στιχος σου στο νοσταλγια .. δεν μπορω να μην το σχολιασω.. οταν θα εχω χρονο θα ερθω παλι να διαβασω και τα υπολυπα στιχουργηματα σου... καλο σου απογευμα
Χρόνια Πολλά Κώστα.