Μαζί γελούσαμε σ' ένα στρώμα χωρούσαμε μαζί περπατούσαμε μα τώρα πονούμε. Μαζί μιλούσαμε πάντα το γλεντούσαμε μαζί τραγουδούσαμε μα τώρα πονούμε. R Μάθε με τώρα πως να ζω χωρίς εσένα πες μου τον τρόπο για να ζήσω μοναχός. Μάθε με τώρα πως να δέχομαι εμένα δίχως δίπλα μου να σ'έχω είμαι φτωχός. Μαζί τα πίναμε στο ίδιο σπίτι μείναμε μαζί πάντα αφήναμε ιδρώτα στο κορμί μας. Μαζί μαθαίναμε τα ίδια περιμέναμε δίπλα-δίπλα βγαίναμε στους δρόμους της ζωής μας.
"σαν της σκακιέρας κερδισμένο μοιάζω πιόνι στου τραπεζιού που περιμένει τη γωνιά...." (kane mia strofh mprosta dw:)) thn anoiksh?kala:)
οργισμένο, όπως λέει κι ο Γρηγόρης, αλλά πολύ δυνατό Μαργαρίτη!
βρεθηκαμε στην αλλη πλευρα της οχθης ..δεν το επιλεξαμε εμεις θα πορευτουμαι...με αυτα που εχουμε γινεται πιο δυσκολος ο αγωνας ...αλλα πιο συναρπαστικος!!!!
λεω να το σχολιασω με λα μινορε... να εχεις ενα ομορφο βραδυ φιλε μου μαργαριτη!!
η..πιο...ωραια...εννοω...χαχαααααα